Παπανδρέου και Σαμαράς παίζουν με την Εθνική αξιοπρέπεια και τη δημοκρατική ομαλότητα- Πραξικόπημα η Κυβέρνηση "τεχνοκρατών"
Του Γιάννη Βασιλακόπουλου
Αν ρωτήσει κανείς οποιονδήποτε εχέφρονα άνθρωπο, για το πώς βλέπει την πραγματικότητα που έχει διαμορφωθεί , σε αυτήν την δόλια πατρίδα θα διαπιστώσει δυο βασικά πράγματα: Υπάρχει αγανάκτηση και πλήρης απονομιμοποίηση της απερχόμενης κυβέρνησης, η οποία συμπαρασύρει το σύνολο του- εξίσου φορτωμένου ευθύνες – λοιπού πολιτικού συστήματος. Κοινή παραδοχή εξάλλου αποτελεί πως ο απερχόμενος πρωθυπουργός προσωπικά συνιστά, ακόμη και σήμερα, ύστερα από την επί της ουσίας, παραίτηση του , βαρίδι και πρόβλημα που παρακωλύει την εξέλιξη των πραγμάτων.
Είναι σχεδόν δεδομένο, εξάλλου, πως όσοι μιλούμε για την ανάγκη σύστασης κυβέρνησης Εθνικής Ενότητας δεν εννοούμε κάποια τερατογονία τύπου «κυβέρνησης τεχνοκρατών» υπό τον Παπαδήμο ή άλλον υπαλληλίσκο των διεθνών τοκογλύφων που δεν θα λογοδοτήσει ποτέ στην Ελληνική κοινωνία . Ένα τέτοιο μόρφωμα θα συνιστούσε συνταγματική, πολιτική και κοινωνική εκτροπή. Ένα «ριμέικ» του Απριλιανού πραξικοπήματος, με πρωταγωνιστή τον γιο του τότε πρωταίτιου.
Η Ελλάδα χρειάζεται μια κυβέρνηση πολιτική, τα στελέχη της οποίας, αφενός, θα σηματοδοτούν τη συνεργασία και την εθνική ενότητα. Παράλληλα όμως θα είναι σε θέση να κριθούν σε δυο – τρεις μήνες, απώτατο χρονικό όριο αναγκαίας προσφυγής στη λαϊκή ετυμηγορία. Αυτή η κυβέρνηση έχει ένα και μοναδικό προαπαιτούμενο: Την απαλλαγή της κεντρικής πολιτικής σκηνής από τον Γιώργο Παπανδρέου. Ο οποίος έχασε και το τελευταίο ίχνος νομιμοποίησης αφού, προδήλως πια, έπαιξε παιχνίδια – και οικονομικού περιεχομένου, βολικά μάλλον για τα συμφέροντα των Η. Π. Α., τη διέσυρε και κατάφερε καίριο πλήγμα στην αξιοπιστία της.
Ας μιλήσουμε καθαρά: Όποιος πολιτικός ηγέτης συναινέσει σε μια κυβέρνηση μη πολιτικών προσώπων θα συνυπογράψει την ανικανότητα του πολιτικού συστήματος να υπερασπιστεί την πατρίδα μας μέσα στη θύελλα της κρίσης. Και θα πρέπει να πάει σπίτι του στις προσεχείς εκλογές. Σε διαφορετική περίπτωση οι σκέψεις περί άλλου τύπου λύσης μακριά από την δημοκρατική ομαλότητα είναι πιθανό να βρει πυκνούς υποστηρικτές. Για αυτήν την νομοτελειακή εξέλιξη πρωτίστως ο κ. Παπανδρέου αλλά και ο κ. Σαμαράς θα φέρουν εγκληματικές ευθύνες. Διότι, έτσι κι αλλιώς έχουν ήδη προβεί σε γαϊτανάκι, συνταγματικών εκτροπών…
Εγώ πάντως εάν είχα βολευτεί ως μισθωτός σε κανέναν 9.84 για κάμποσο και με διώχνανε ως "βολεψάκια" δεν θα είχα το σθένος να αποκαλώ υπαλληλίσκο τον Παπαδήμο. Είναι ζήτημα τσίπας!
ΑπάντησηΔιαγραφή