Του Γιάννη Βασιλακόπουλου
Η Αθήνα μοιάζει βομβαρδισμένη πόλη. Η Ελλάδα θυμίζει σήμερα παρά ποτέ παραδομένη χώρα. Οι Έλληνες δεν προφταίνουμε πια να ξεδιαλέγουμε εχθρούς – αληθινούς κι όχι της φαντασίας μας. Αν ήμουν σήμερα ένας γέρος γραφιάς που κάπνιζε μπρος στην φωτιά μιας χειμωνιάτικης νύχτας ένα φθαρμένο τσιγάρο θα αναπολούσα την Μεγάλη Ελλάδα στην οποία έζησα στα νιάτα μου και θα μελαγχολούσα για την σημερινή συρρικνωμένη και κατεχόμενη πατρίδα. Τότε θα έκρινα τα πράγματα με την απόσταση που θα μου πρόσφερε η σοφία του σούρουπου της ζωής μου. Και θα ‘ κλαιγα που περπάτησα το μισόν της δρόμο παραδομένος, μαζί με όλους τους συμπατριώτες μου, από ένα ενδοτικό ανθρωπάριο στα νύχια των διεθνών τοκογλύφων, μιας χούντας με ντόπιους τοποτηρητές.
Δεν είμαι όμως. Είμαι ακόμα νέος και θέλω να πιστεύω πως με την βοήθεια του Θεού έχω ακόμα μέλλον που θέλω να το δρασκελίσω σ’ αυτήν την ιερή Πατρίδα. Η οποία επί του παρόντος είναι κατεχόμενη κι εγώ – όπως κι όλοι οι άλλοι Έλληνες ξέρουμε τον εμπνευστή αυτής της άθλιας κατοχής. Σε αυτόν τόπο η κουκούλα ουδέποτε κάλυψε αναποκάλυπτα το πρόσωπο του προδότη. Ο κ. Γ. Παπανδρέου δοκίμασε για πολύ καιρό την κουκούλα του ψεύδους και το προσωπείο της διαβολής πάνω από το πρόσωπο της εθνικής προδοσίας και της διατεταγμένης υπηρεσίας.
Κι όταν μετά από κάθε κομμάτι της προγραφής έχανε εκτός από τους βουλευτές του και μερικούς συμπολίτες μας, θυσία στο βωμό του συμβολαίου θανάτου που είχε υπογράψει εναντίον της χώρας, η μάσκα αυτή σκίστηκε σαν εφέ από τρομακτικό θρίλερ.
Ο αυτουργός του θανάτου 4 ανθρώπων - τρεις στη Marfin και ένας χθες- και ο απόλυτος καταστροφέας της πατρίδας μας , μπαίνει εντός των ημερών στο καλάθι των ασχρήστων της ιστορίας. Ο πιο φαύλος άνθρωπος που πάτησε ποτέ Ελληνικό χώμα θα πάει στην ίδια γωνιά της ιστορίας με τους "συναδέλφους" του τον Πήλιο Γούση τον Ιούδα, τον Τσολακογλου και τον Εφιάλτη βουτηγμένος στο κοινωνικό ανάθεμα...
Τώρα του μένει μόνη λύση η προσφυγή στην κρίση αυτών που ξεγέλασε, χωρίς την δική του συμμετοχή σε αυτήν την διαδικασία. Έτσι κι αλλιώς το «νέο γουδί» που τόσο πολύ φοβάται θα στηθεί αν όχι από τους έντιμους πολιτικούς, σίγουρα από την κοινωνία και τον ιστορικό του κοντινού μέλλοντος.
Ο Ροβεσπιέρος που όλοι κρύβουμε μέσα μας είναι το γέννημα της δικής του μειοδοσίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου