Όρος εθνικής επιβίωσης η απαλλαγή απ το μνημόνιο

Του Γιάννη Βασιλακόπουλου

Κλήρωσε λοιπόν για την Ελλάδα και η θέση του επιτρόπου- του εκπροσώπου
δηλαδή των κατοχικών δυνάμεων των δανειστών που θα παρακολουθεί αν
‘’είμαστε καλά παιδιά’’ ή όχι στην εκτέλεση του προϋπολογισμού του
ελληνικού κράτους. Θα πείτε πως το ελληνικό κράτος είναι ένα
ανεξάρτητο σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος και αυτά συνέβαιναν μόνο σε
αποικίες της Αφρικής. Ακόμα όμως κι αν συμφωνήσουμε στη διαπίστωση θα
πρέπει να αντιμετωπίσουμε κατάματα μια πραγματικότητα που δεν αφορά
κυρίως τους ευρωπαίους τοκογλύφους δανειστές αλλά τη στάση των
εγχώριων παραγόντων της τρικομματικής κυβέρνησης. Κραύγαζαν  καθ΄όλη τη
προεκλογική περίοδο τα φερέφωνα του Αντώνη Σαμαρά πως η επιτροπεία
είναι απαράδεκτη. Αντέδρασε τότε ακόμα και ο ‘ιεροκήρυκας’ του
μνημονίου Ευάγγελος Βενιζέλος αλλά και ο τρίτος συγκυβερνών ο Φώτης
Κουβέλης. Τώρα συνέβη το εξής αυτοί οι τρείς έχασαν παντελώς την ήδη
ετοιμοθάνατη αξιοπιστία τους και εμείς επισήμως την εθνική μας
ανεξαρτησία. Δεν θέλει πολύ μυαλό, αλλά φαίνεται πως οι κυβερνώντες
δεν έχουν ούτε το στοιχειώδες για να αντιλήφθη κανείς ότι καμία χώρα
στο κόσμο δεν αναπτύχτηκε, δε προόδευε και δεν ισχυροποιήθηκε υπό
επιτροπεία. Δεν θέλει πολύ μυαλό για να καταλάβουν αυτοί οι εγχώριοι
σφουγγοκωλάριοι της τρόικας ότι η Ελλάδα δεν μπήκε στο μνημόνιο γιατί
είναι στ αλήθεια υπερχρεωμένη αλλά διότι μπορεί να παράγει τα πάντα,
αποτελεί γεωπολιτικό ‘φιλέτο’ και εν δυνάμει ενεργειακό και πετρελαϊκό
παίκτη. Μια χώρα λοιπόν που θα μπορούσε να παίξει το ρόλο της ‘Κίνας
της μεσογείου’ με βάση τη φθηνή παραγωγή και τη διαρκή διπλωματική
ενίσχυση της είναι σαφές πως τρομάζει τους διαχρονικά ισχυρούς της
Ευρώπης.  Πρακτικά  θα αποτελούσε έναν διαρκή εμπορικό και
οικονομικό πόλο και θα διαπραγματευόταν με βάση την ισχύ της εφ όλης
της ύλης. Μια τέτοια χώρα ‘βάσανο’ είναι προτιμότερο να είναι υπο
κατοχή και εμείς να είμαστε πολίτες μιας χώρας υπο κατοχήν επισήμως. Με
την υπογραφή του σημερινού πρωθυπουργού και των συγκυβερνώντων του,
καθώς και των δυο προηγούμενων πρωθυπουργών οι οποίοι  άλλωστε ‘ξεκίνησαν’ τη
δουλειά. Σκεφτείτε μόνο 3 πράγματα: Πρώτο ότι οι προσφορές για τις
εξορύξεις των υδρογονανθράκων και κοιτασμάτων στο Ιόνιο και το Αιγαίο
άνοιξαν πέντε μέρες  μετά τη ψήφιση του δεύτερου αιματηρού
μνημονίου. Δεύτερο ότι το άθλιο εμπάργκο που επέβαλε η ευρωπαϊκή ένωση
στο Ιράν μας έκοψε τη δυνατότητα να εισάγουμε πετρέλαιο από τη μόνη
χώρα που μας έδινε το μαύρο χρυσό με πίστωση. Τρίτον το ότι οι
κοινωνίες όλων των πετρελαιοπαραγωγών χωρών παλεύουν καθημαγμένες με
τη φτώχεια και την εξαθλίωση διότι οι εθιμικά μεγάλοι του κόσμου
ρουφάνε αχόρταγα το προϊόν την γης τους. Ο πρώτος στόχος λοιπόν πρέπει
να είναι η αποτίναξη της κατοχής και των ανθρώπων που την εκπροσωπούν.
Σε μια ευρωπαϊκή ένωση που σταδιακά διαλύεται υπό το βάρος των
εσωτερικών της αντιθέσεων,  η αποκοπή μας από το συνεκτικό κρίκο των
ολέθριων μνημονίων δεν θα είναι καταστροφή αλλά όρος αυθυπαρξίας και
επιβίωσης.