Ο «Βρούτος» του Σαμαρά, το νέο σχήμα του Τσίπρα και η επάνοδος Καραμανλή

Του Γιάννη Βασιλακόπουλου

Σε ένα σπίτι των βορείων προαστίων που ανήκει σε έναν «διορατικό»  καναλάρχη – εργολάβο (διορατικό, υπό την έννοια ότι συντάσσεται έγκαιρα με τους αναδυόμενους ισχυρούς πόλους), μπήκαν πρόσφατα οι τίτλοι τέλους στην «οπερέτα» της τρικομματικής συγκυβέρνησης Σαμαρά. Ο «βρούτος» που θα μαχαιρώσει τον απαξιωμένο Καίσαρα της συρρικνωμένης πια «Ρώμης» ( όπου Ρώμη βάλτε την ΝΔ) έχει βρεθεί, η ημέρα της «δολοφονίας»  έχει καθοριστεί και οι δυο συμπρωταγωνιστές της κυβερνητικής οπερέτας ακουμπούν ήδη τα δανεικά ρούχα στο Βεστιάριο και χάνονται στο πολιτικό τους ρέκβιεμ χωρίς χειροκρότημα. Η «δόση» που … εξασφαλίστηκε δεν περιέχει δηλητήριο μόνον για την κοινωνία, αλλά και για τους υπόδουλους κυνηγούς της…

Η ατζέντα της Ν. Δ. μετακινείται προς το γκρεμό της δεξιάς άκρης του χάρτη, αλλά ο κοινωνικός της ιστός δεν την ακολουθεί καθώς παραδοσιακά, δεν έχει σχέση με τα … σάλια του φιδιού του φασισμού που έχουν ήδη «βρέξει» τις παρυφές του ενός μεταπολιτευτικού πυλώνα.  Με αρχηγό τον Βορίδη, δεν μπορεί να πάει μακριά. Για αυτό και, σύμφωνα με πληροφορίες, ασκείται ποικιλία πιέσεων στον Κώστα Καραμανλή να ηγηθεί νέου σχήματος με άξονα την δημιουργία νέων συμμαχιών, για τη χώρα, στη Μόσχα και το Πεκίνο. Η είδηση είναι πως ο πρώην πρωθυπουργός συζητά το ενδεχόμενο της ολικής του επαναφοράς, για πρώτη φορά μετά από πολύ καιρό και διατηρώντας σημαντικό λαϊκό έρεισμα.   Αυτό που έχουμε συνηθίσει να ονομάζουμε «Ελληνικό πρόβλημα»  ανέδειξε τους νέους πόλους της καινούριας εκδοχής του «ψυχρού πολέμου», Ουάσινγκτον και Βερολίνο – τα στιλέτα έχουν πάρει φωτιά στο νέο Ελ – Ντοράντο… Ως τον προσεχή Μάρτιο , χρονικό σημείο προσφυγής- όπως λένε οι καλά γνωρίζοντες στο «πεζοδρόμιο» του ρεπορτάζ-  σε νέες κάλπες, ο χορός των «αξόνων επιρροής» ακόμη και με την σύμπραξη κορυφαίων μυστικών υπηρεσιών του πλανήτη θα συνεχίζεται. Άλλωστε η Ελλάδα, ακόμη και βουλιάζοντας σε μια οικονομική κρίση, ακόμη αχαρτογράφητη, παραμένει «προνομιακό» οικόπεδο…

Ο Αλέξης Τσίπρας διατυπώνει τελευταία  απόψεις που ταυτίζονται με τις παρεμβάσεις του Δ. Ν. Τ., δηλαδή της Ουάσινγκτον, χτίζοντας αθόρυβα σχέσεις παράλληλα τόσο με τη Μόσχα, όσο και με τους «αντιμερκελικούς» του Βερολίνου   και δείχνει να αξιοποιεί έξυπνα τον απροκάλυπτο φιλογερμανισμό της ΝΔ- ή του κομματιού της που έχει απομείνει και να φαντάζει ως αδιαφιλονίκητος. Δεν είναι όμως ακόμη έτοιμος.  Όχι γιατί το είπε ο Π. Λαφαζάνης. Αλλά γιατί, ο ίδιος επιθυμεί να αναδυθεί μέσα από ένα νέο σχήμα, απαλλαγμένο από το άγος των συνιστωσών που θα είναι ικανό να στεγάσει κι έναν νέο «αστικό ιστό» αλλά και να γεννήσει εμπιστοσύνη στους εν δυνάμει συνομιλητές, περισσότερη από όση το σημερινό άθροισμα των συνιστωσών. Το όνομα έχει βρεθεί και στην Κουμουνδούρου το ξεκαθάρισμα  έχει ήδη αρχίσει.    

Την ίδια ώρα το ΠΑ. ΣΟ. Κ. βουλιάζει στην ανυποληψία με απαξιωμένο αρχηγό και δυο – τρεις «αρχηγίσκους» να βυσσοδομούν πάνω από ένα πτώμα με λίγους θλιμμένους συγγενείς και πολλούς επίδοξους «κλέφτες ασημικών». Η εγχώρια διαπλοκή αστόχησε στο πείραμα Παπαδήμου και δείχνει να αναζητεί αλλού αχυράνθρωπο με στόχο τη δημιουργία ενός κατ’ ευφημισμόν φιλο – ευρωπαϊκού  κατ’ ουσία φιλοκατοχικού σχήματος, την ώρα που και ο Φώτης Κουβέλης μοιάζει να έχει μπει στη ζώνη του πολιτικού λυκόφωτος.

Οι εκλογές δεν αργούν. Αυτό που  εξετάζεται τώρα στο παρασκήνιο της διαπλοκής είναι αν η συγκυβέρνηση θα παραδώσει απευθείας σε νέα εκλεγμένη κυβέρνηση ,με κορμό την Αριστερά, που δημοσκοπικά δεν χάνει,  ή  αν θα μεσολαβήσει – κατά νέα παραβίαση του Συντάγματος – μια ενδιάμεση λύση «τεχνοκρατών»…