Ο Γαιτάνος, ο Παναγιώταρος και τα «Χρυσά Αυγά» του … φιδιού

Του Γιάννη Βασιλακόπουλου 

 Οι εκκλησιαστικοί ύμνοι είναι ένα είδος μουσικής, βαθύ, εκφραστικό, χάρμα αισθήσεων. Η πολιτική και η δημοσιογραφία είναι υψηλά λειτουργήματα, με πυρήνα την προσφορά, τη γνώση και την αλήθεια.  Οι βουλευτές και οι υπουργοί, είναι κατά το Σύνταγμα, αλλά και την γλωσσολογική ετυμολογία, υπηρέτες των Ελλήνων πολιτών και οφείλουν να συντελούν στην προκοπή τους.

Ας μου συγχωρεθεί αυτή η τόσο  πρωινή «προπαίδεια»  που έτσι απλοϊκά διατυπωμένη, είναι σαν να απευθύνεται  σε παιδάκια της πρώτης δημοτικού. Είναι όμως «δύσκολο μεροκάματο» για όποιον  έχει δημόσιο λόγο και τον σέβεται να βρίσκεται μπροστά στην απομυθοποίηση μερικών από όσους προσωποποιούν αυτά τα τόσο… αμφισβητούμενα αυτονόητα.

Ο κ. Πέτρος Γαϊτάνος ας πούμε, άδει εκπληκτικά Εκκλησιαστικούς ύμνους. Κείμενα, δηλαδή, που κηρύττουν φύσει και θέσει, την πανανθρώπινη  αξία της αγάπης και της αλληλεγγύης. Την ίδια ώρα, ο εν λόγω καλλιτέχνης- κατά δήλωση του, όταν βρίσκεται μπροστά στην κάλπη, επιλέγει τους διακινητές του μίσους. Ψηφίζει Χρυσή Αυγή…  Δεν τον ενοχλεί άραγε ο ρατσισμός που επιδεικνύουν απέναντι στους «διαφορετικούς» ανθρώπους;  Ο κ. Ηλίας Παναγιώταρος είναι βουλευτής αυτού του κόμματος.  Τον ομοφυλόφιλο  τον αποκαλεί «πούστη» και  τον διαφωνούντας με τον φασισμό της οργάνωσης του «υπάνθρωπο» .Δεν θα δίσταζε να εισηγηθεί, για κάθε διαφωνούντα   μια θέση στο… φούρνο της Γενετικής αρτιότητας. Ο ίδιος βουλευτής «υπηρέτης» μόνον όσων πολιτών, δεν είναι λίγο πιο σκούροι από τους άλλους, είναι τώρα διαπρύσιος κήρυκας ενός ακήρυκτου ακόμη εμφυλίου. Μήπως κάτι ξέρει; Μήπως γι’ αυτόν τον λόγο τον εξέθρεψε, το άθλιο σύστημα,  αυτόν  και τους ομογαλάκτους του; Για να «στήσουν» τη σύγχρονη ΕΣΠΟ ως τον έναν  πόλο του εμφυλίου;

Για αυτό άλλωστε και κάποιοι δημοσιογράφοι, όπως κάποιος   αδελφός του πρώην κυβερνητικού εκπροσώπου, ή ένας καλοπληρωμένος ασπρομάλλης που παλιά πετούσε μπουκάλια στα γήπεδα κάνουν μεγάλη – και αποτελεσματική όπως δείχνουν οι δημοσκοπήσεις – προσπάθεια να συντηρήσουν το καρκίνωμα της Χρυσής Αυγής στο σώμα της Ελληνικής κοινωνίας.   

«Άξιος ο μισθός του συστήματος» λοιπόν ! Είναι άραγε  στρατηγική  επιλογή ή  επίχρισμα της συστημικής  διανοητικής  αναπηρίας;