Το ακούσαμε κι αυτό. Σε περίοδο οικονομικής κρίσης, μερικοί από εκείνους που κάποτε μπήκαν στο πεδίο της Εθνικής προσφοράς, ως βουλευτές του Ελληνικού Κοινοβουλίου, σήμερα ζητούν... αναδρομικά χρωστούμενα από το Ελληνικό Κράτος. Αυτό, μόνον ως θράσος μπορεί να χαρακτηρισθεί. Όχι μόνον διότι είναι αλήθεια πως, η πατρίδα δεν χρωστάει σε κανέναν, αλλά όλοι μας χρωστάμε από κάτι στην Πατρίδα. Αλλά και γιατί, μακριά από κάθε διάθεση λαϊκισμού θα πρέπει να δούμε ποιοι από όλους αυτούς που διακόνισαν κατά καιρούς τα δημόσια αξιώματα – εθελοντικά, κατά βάση και σαφώς χωρίς να τους πιέσει κανείς- βγήκαν από την πολιτική πλουσιότεροι από ότι μπήκαν και ποιοι «έπαθαν» το αντίθετο... Διότι, σεβάσμιοι κύριοι πρώην βουλευτές η Εθνική προσφορά είναι μια διαρκής διαδικασία κι όχι μια στάση... αλά καρτ...
Κράτος σημαίνει κρατώ..εσείς βλέπεται να επικρατεί κανείς?? έχουμε γίνει το κράτος της αρπαχτής όπου ο καθένας κοιτάει τι θα προλάβει να αποκομίσει πως θα επωφεληθεί πως θα χρησιμοποιήσει το πόστο του προς ίδιον όφελος κλπ..πως μπορεί να πάει μπροστά αυτό το κράτος??
ΑπάντησηΔιαγραφή