"ΑΝΟΧΗ" ΣΕ ...
ΕΤΟΙΜΟ ΚΑΜΒΑ
Του Γιάννη Βασιλακόπουλου
Τι είναι, αλήθεια, η συναίνεση ; Είναι ικανοποιημένος ο πρωθυπουργός τώρα που είδε τους πολιτικούς αρχηγούς, την ... δωδεκάτη ώρα πριν την ... περιπέτεια των Βρυξελλών και δεν... σφάχτηκαν εντός του πρωθυπουργικού γραφείου; Αυτό επεδίωκε; Αν, ναι, το πέτυχε . Και πρόσθεσε στο παζλ της επικοινωνιακής διαχείρισης της επικείμενης συνόδου κορυφής, τόσο της 11ης όσο και της 25ης Μαρτίου ένα ακόμα "όπλο": Την συγκατάβαση των πολιτικών του αντιπάλων. Διότι, είναι βέβαιο πως, ο κ. Παπανδρέου δεν πρόκειται να επιτύχει τίποτα περισσότερο για την Ελλάδα από ότι είναι προαποφασισμένο να πάρει η Ιρλανδία. Κι όμως, ο ο κ. Παπανδρέου έχει στήσει έναν μύθο, γύρω από το τι περιμένουμε από τις Βρυξέλλες, ανήμερα της Εθνικής μας εορτής. Έναν μύθο που παρουσιάζει το αυτονόητο ως ακατόρθωτο. Κι έτσι το βράδυ της 25ης Μαρτίου θα τον δούμε πιθανώς να πανηγυρίζει που πέτυχε το αυτονόητο και τα εγχώρια παπαγαλάκια του, να επιχειρούν να μας πείσουν ότι η "χαρά" του θα πρέπει να είναι συλλογική ''χαρά''. Δεν είναι και δεν πρέπει να είναι. Η παρέμβαση του υπουργού οικονομικών των Η. Π. Α., ο οποίος έφγτασε ως το Βερολίνο για να τονίσει την υπαρξη του "Αμερικανικού καπέλου'' στο πλαίσιο της Ε. Ε., έδειξε πως ο κ. Παπανδρέου "παίζει" σε προαποφασισμένο καμβά. Ξέρει και δεν μας λέει. Συμπαθάτε με αλλά αν ήμουν εγώ αρχηγός της ΝΔ, ή οποιουδήποτε άλλου κόμματος δεν θα έδινα κανενός είδους, ούτε καν ανοχή, υπό τέτοιες συνθήκες και με τις ΗΠΑ να κάνουν επίδειξη ηγεμονίας στην Ευρώπη. Ποιος ξέρει τι θα μας ζητήσουν, οι φίλοι μας από την άλλη άκρη του Ατλαντικού, για αντάλλαγμα, για αυτήν την "επίθεση φιλευσπλαχνίας"; 
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου