ΑΘΑΝΑΤΟΙ ΚΑΙ ΗΡΩΕΣ
Του Γιάννη Βασιλακόπουλου
Ελπίζω να μην ξεχάσουμε αυτά τα δυο ηρωικά παιδιά της αστυνομίας που την ώρα του καθήκοντος έπεσαν θύματα του κακοποιού ενστίκτου κοινών εγκληματιών.Πιστεύω ότι όλοι μας, πολιτεία και πολίτες, έχουμε την υποχρέωση να κλείνουμε το γόνι, σε αυτούς τους αστυνομικούς που είχαν μόλις περπατήσει τα εικοσι - δυο τους χρόνια και το όραμα τους για το λειτούργημα που διάλεξαν να διακονίσουν έγινε θυσία στην έλλειψη σεβασμού προς την αστυνομία που κάποιοι καλλιεργούν στην Μεταπολιτευτική Ελλάδα. Αλλά και στην πλήρη αποκτήνωση του εγκλήματος, την μηδαμινή αξία της ανθρώπινης ζωής και στην απόγνωση μιας ολόκληρης κοινωνίας, ολοένα και πιο φτωχής, ολοένα και πιο αδιάφορης για τον συνάνθρωπο. Όλα αυτά, αποτελέσματα λανθασμένων πολιτικών, έκπτωσης των ηθικών μας αξιών και εκπομπής λανθασμένων, πολιτικά καθοδηγούμενων μηνυμάτων από μια γνωστή μερίδα του πολιτικού κόσμου, ήταν το "υλικό" που ανακατεμένο με ότι περιέχουν οι θανατερές σφαίρες έκοψε το νήμα της ζωής των δυο παλληκαριών. Ο 23χρονος Ιωάννης Ευαγγελινέλης που μεταφέρθηκε νεκρός από σφαίρα στο κεφάλι στο Γενικό Κρατικό Νικαίας, όπου λίγο αργότερα άφησε την τελευταία του πνοή και ο 22χρονος Γεώργιος Σκυλογιάννης με ανάλογο τραύμα, είναι ήρωες τους οποίους πρέπει να τιμήσουμε γιατί χάθηκαν σε πεδίο προσφοράς για τους πολίτες, την κοινωνία, την χώρα. Δεν κρατούσαν βεβαίως κανένα λάβαρο του Τσε, ή καμια μολότοφ για να βολεύουν το σύστημα, ως συγκυριακοί "λαϊκοί αγωνιστές". Αλλά αν ένας αδικοχαμένος 15χρονος που περνούσε την ώρα του σε μια διαδήλωση, αξίζει να γίνει, χωρίς να το θέλει, "σύμβολο αντίστασης", οι δυο αστυνομικοί αξίζει νασ τιμηθούν σαν ήρωες που στο βάθος πλήρωσαν με την ζωή τους την ανεπάρκεια του συστήματος. Αυτού του συστήματος που, φαίνεται ότι βρίσκει άλλοθι στο "Μπάτσοι Γουρούνια δολοφόνοι"... Καλό ταξίδι αδέλφια...
Του Γιάννη Βασιλακόπουλου
Ελπίζω να μην ξεχάσουμε αυτά τα δυο ηρωικά παιδιά της αστυνομίας που την ώρα του καθήκοντος έπεσαν θύματα του κακοποιού ενστίκτου κοινών εγκληματιών.Πιστεύω ότι όλοι μας, πολιτεία και πολίτες, έχουμε την υποχρέωση να κλείνουμε το γόνι, σε αυτούς τους αστυνομικούς που είχαν μόλις περπατήσει τα εικοσι - δυο τους χρόνια και το όραμα τους για το λειτούργημα που διάλεξαν να διακονίσουν έγινε θυσία στην έλλειψη σεβασμού προς την αστυνομία που κάποιοι καλλιεργούν στην Μεταπολιτευτική Ελλάδα. Αλλά και στην πλήρη αποκτήνωση του εγκλήματος, την μηδαμινή αξία της ανθρώπινης ζωής και στην απόγνωση μιας ολόκληρης κοινωνίας, ολοένα και πιο φτωχής, ολοένα και πιο αδιάφορης για τον συνάνθρωπο. Όλα αυτά, αποτελέσματα λανθασμένων πολιτικών, έκπτωσης των ηθικών μας αξιών και εκπομπής λανθασμένων, πολιτικά καθοδηγούμενων μηνυμάτων από μια γνωστή μερίδα του πολιτικού κόσμου, ήταν το "υλικό" που ανακατεμένο με ότι περιέχουν οι θανατερές σφαίρες έκοψε το νήμα της ζωής των δυο παλληκαριών. Ο 23χρονος Ιωάννης Ευαγγελινέλης που μεταφέρθηκε νεκρός από σφαίρα στο κεφάλι στο Γενικό Κρατικό Νικαίας, όπου λίγο αργότερα άφησε την τελευταία του πνοή και ο 22χρονος Γεώργιος Σκυλογιάννης με ανάλογο τραύμα, είναι ήρωες τους οποίους πρέπει να τιμήσουμε γιατί χάθηκαν σε πεδίο προσφοράς για τους πολίτες, την κοινωνία, την χώρα. Δεν κρατούσαν βεβαίως κανένα λάβαρο του Τσε, ή καμια μολότοφ για να βολεύουν το σύστημα, ως συγκυριακοί "λαϊκοί αγωνιστές". Αλλά αν ένας αδικοχαμένος 15χρονος που περνούσε την ώρα του σε μια διαδήλωση, αξίζει να γίνει, χωρίς να το θέλει, "σύμβολο αντίστασης", οι δυο αστυνομικοί αξίζει νασ τιμηθούν σαν ήρωες που στο βάθος πλήρωσαν με την ζωή τους την ανεπάρκεια του συστήματος. Αυτού του συστήματος που, φαίνεται ότι βρίσκει άλλοθι στο "Μπάτσοι Γουρούνια δολοφόνοι"... Καλό ταξίδι αδέλφια...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου