Η επικράτηση των μετρίων στην Ελλάδα του σήμερα

Προς την ανατροπή των Ελίτ 


Του Γιάννη Βασιλακόπουλου

Βρισκόμαστε σε περίοδο κρίσης. Η επίκληση της αποτελεί  ωραίο καθαρτήριο ευθυνών για όλους, όσους δεν έχουν καμιά διάθεση να ιδούν στο πρόσωπο τους, έναν από τους υπεύθυνους της κρίσης αυτής. Συνιστά  απόλυτα ιδανικό άλοθι για όλους τους μύστες της ισοπέδωσης, τους προκλητικά βολεμένους σ' αυτό το πάνθεον της εθνικης, πολιτικής, πολιτιστικής και οικονομικής "αναπηρίας". Και τέλος περιγράφει  εκπληκτικό πεδίο για να εξελίσσεται το πινκ - πονκ ευθυνών ανάμεσα στους πρωταίτιους της δημιουργίας αυτής της κατάστασης με συγκλονιστικό διακύβευμα ποιος φταίει περισσότερο ή λιγότερο γι' αυτήν...
Το πρόβλημα όμως τελικά είναι συγκεκριμένο και - τουλάχιστον στην Ελλάδα- ορατό δια γυμνού οφθαλμού. Αφορά στην επικράτηση, σχεδόν πλήρη και απόλυτη, των μέτριων στην πολιτική και σε πλήθος τομέων της κοινωνίας. Την ίδια ώρα που κάποιοι άξιοι χάνονται μέσα στον ολετήρα της μάζας και τα πιο δυνατά Ελληνικά μυαλά μεταναστεύουν, το ίδιο το πολιτικό σύστημα ποτίζει με το πιο επικίνδυνο δηλητήριο, τα σπλάχνα της νέας γενιάς αυτής που σηκώνει τώρα το απρόσκλητο χρέος της αφύπνισης μιας κοινωνίας βουλιαγμένης στον "καναπέ" του ρουσφετιού, της αναξιοκρατίας, της ημιμάθειας. "Η κρίση", υποστηρίζει, αυτή η ελίτ των μετριών που επωάστηκε και κουρνιάζει μεσα στα κουκούλια της προβληματικής  αυτής πραγματικότητας, "διατάζει μονόδρομους".
Θέλουν πολίτες αδιάβαστους, κοινωνία χωρίς ανακλαστικά που όταν αντιδρά αυτή η αντίδραση της να φαίνεται ακραία - χωρίς να είναι. Θέλουν Έθνος χωρίς μνήμες, νέα γενιά στραγγαλισμένη από την ηττοπάθεια και την αβεβαιότητα. Στις μέρες μας,  στην πιο άγρια φάση της κρίσης  ζούμε δυο παράλληλες δικτατορίες: Αυτή των άθλιων κερδοσκόπων που έχουν αναγάγει το χρήμα σε Θεό και τον άνθρωπο σε υποσημείωση της ιστορίας και την δικτατορία των αθλιότερων από τους πρώτους, οικονομολόγων που αναπαράγουν, «τεκμηριώνουν» και αναλύουν τις απόκοσμες θεωρίες των διεθνών τοκογλύφων. Όλο αυτό το σάπιο από την αρχή του,  σύστημα, βρήκε συμμάχους πολλούς πρόθυμους πολιτικούς και οικονομικούς παράγοντες και αρκετούς ψευδοδιανοητές, οι οποίοι  με όχημα την αποεθνικοποίηση και την αποθρησκειοποίηση επιχειρούν να πείσουν το σύμπαν για την δήθεν μονοδρομική  φύση της  παγκοσμιοποίησης.

Όσο κι αν φαίνεται παράξενο σε πολλούς από αυτούς που ασφυκτιούν ακόμα και ως σημείο αυθυπαρξίας στον βρόγχο της πραγματικότητας, η αντίσταση ξεπηδά από τις αράδες των βιβλίων, την βάσανο της γνώσης και την διαδικασία της αυτογνωσίας ως προς τις δυνατότητες του καθενός από εμάς. Μόνον ο δύσκολος δρόμος του κάματου και της διερεύνησης των ερεθισμάτων που καθημερινά λαμβάνουμε θα ανοίξει τον δρόμο για την επικράτηση των άξιων επί των μετρίων και της ανατροπής της καρκινοβατούσας

και σαθρής ελίτ - πολιτικής και οικονομικής - που βλέπει ως εχθρό την σκέψη, την ελπίδα και την δημιουργικότητα.