Γλυφάδα: Από την Αίγλη του χθες, στο "γκρίζο'' του σήμερα

ΟΙ ΦΟΒΟΙ ΤΗΣ ΣΥΝΔΗΜΑΡΧΙΑΣ ΛΑΝΔΡΑΚΗ - ΚΟΚΚΟΡΗ 

Του Γιάννη Βασιλακόπουλου 


Γράφω για την πόλη μου, για το σπίτι μου, τους δρόμους που περπάτησα, τις αλάνες που έπαιξα μπάλα, τα μέρη που φιλοξένησαν τα πρώτα μου σκυρτήματα. Γράφω για την Γλυφάδα. Θυμάμαι το λαμπερό της χθες που διάβηκα χέρι - χέρι με το χρόνο, μελαγχολώ με το όχι αντάξιο της παρόν, ανησυχώ για το αβέβαιο μέλλον της. Γράφω για το κοινό μας μέλλον, εδώ στο δικό μας σπίτι. Δεν είναι νωρίς να κρίνουμε την καινούρια δημοτική αρχή κι ας έχει μόλις ένα μήνα που ακροβατεί σε αυτήν την ανεπικύρωτη ακόμα οριακή πλειοψηφία των λίγων δεκάδων ψήφων, που έλαβε στις δημοτικές  εκλογές του περασμένου Νοεμβρίου. Διότι κι αν ακόμη επικυρωθεί, ελάχιστη πολιτική νομιμοποίηση προσφέρει, σε αυτήν την, έτσι κι αλλιώς ετερόκλητη και δύσμορφη συμμαχία - ή μήπως συνετερισμό. Αλλά και γιατί αυτή η δημοτική αρχή ζυμωμένη με προσωπικές στοχεύσεις και προγραφές, είναι μια καινούρια δημοτική αρχή αλλά όχι μια νέα δημοτική αρχή. Οι μέτοχοι του συνεταιρισμού έχουν αποδοκιμαστεί από τον κόσμο της Γλυφάδας πολλάκις και εκκωφαντικά. Δεν την υπηρέτησαν, αλλά επιχείρησαν να υπηρετηθούν από την πάλαι ποτέ αίγλη της πόλης. Δεν δικάζω προθέσεις. Κρίνω πράξεις και νοοτροπίες. Αφήνοντας στην άκρη το οργιώδες προεκλογικό παρασκήνιο, βλέπω το πως διαχειρίζεται ο κ. Κόκκορης, την ουσιαστική ισοπαλία των εκλογών. Διώχνει τα ΑΜΕΑ από το δήμο, συγκρούεται με τους εγαζόμενους, τακτοποιεί ημετέρους σε θέσεις κλειδιά, εξοφλεί τα γραμμάτια της ιδιοτελούς στήριξης ενός επαμφοτερίζοντος σχήματος από αποτυχημένους και αποδοκιμασμένους με τρόπο απροσχημάτιστο. Γνωριζόμαστε όλοι μεταξύ μας. Ξέρουμε ποιοι είναι αυτοί με τις υπόγειες διαδρομές, ποιοι οι πλάστες της λάσπης, ποιοι οι διακινητές της. Μακάρι ο κ. Κόκκορης να μπορούσε, να κάνει έργο προς όφελος της πόλης, αλλά όλοι ξέρουμε πως δεν μπορεί. Διότι, έχει ελάχιστες πιθανότητες, να πετύχει, ακόμα κι αν δεχθούμε ότι έχει καλές προθέσεις, αφού τελεί σε ομηρία των δεσμεύσεων του, όχι στους πολίτες, αλλά στους όψιμους θιασώτες του που κι αυτοί γνωστό ποιον έχουν στους δρόμους της πόλης. Μακάρι να βγω ψεύτης, αλλά φοβούμαι πως η πόλη θα πρέπει να κρατήσει την ανάσα της, για τα προσεχή τριάμισυ χρόνια...