Η ιστορία των τριών "ορφανων" επιταγών

ΕΝΑ ΜΥΘΟ ΘΑ ΣΑΣ ΠΩ 

Του Γιάννη Βασιλακόπουλου 

Τον καιρό της κατάληψης της Ιερουσαλήμ από τους Σταυροφόρους, στα 1118 μ. χ. ένας από τους Ναϊτες Ιππότες, ο ιδιόρρυθμος Κος έψαχνε να βρεί πως θα ξεφύγει από τον κανόνα που είχε φτιάξει για το τάγμα ο Άγιος Βερνάρδος του Κλερβό... Και τούτο διότι, αλαζόνας κι αχόρταγος καθώς ήταν, είχε βαρεθεί να μένει πιστός στους σκληρούς όρους του κανόνα που προέβλεπαν ασκητική ζωή για όλους. Πιο συγκεκριμένα οι όροι διαβίωσης προυπέθεταν:

• Υποχρέωση τέλεσης καθημερινών λειτουργιών.
• Απαγόρευση της συναναστροφής των ιπποτών με αφορισμένους ιππότες, αν όμως ένας από αυτούς έρθει ικέτης στο Ναό οφείλουν να τον δεχθούν χριστιανικά.
• Η ενδυμασία του τάγματος είναι λευκοί μανδύες, απλοί και χωρίς γούνα, εκτός και αν είναι από αρνί ή κριάρι, απαγορεύονται τα λεπτά υποδήματα με τις ανασηκωμένες μύτες που ήταν τότε της μόδας.
• Οι ιππότες επιβάλλεται να κοιμούνται με το πουκάμισο και τα εσώρουχα, σ'ένα στρώμα, με ένα σεντόνι και μία κουβέρτα.
• Το φαγητό των ιπποτών διεξάγεται με σιωπή, σε κοινή γαβάθα για 2. Σίτιση με κρέας 3 φορές την εβδομάδα.
• Μετάνοια τις Παρασκευές.
• Εγερτήριο τα ξημερώματα, αν η δουλειά τους ήταν κοπιαστική τους παραχωρείται μία ακόμα ώρα ύπνος, όμως σε αντάλλαγμα πρέπει να πουν 13 Πάτερ ημών από το κρεβάτι τους.

Επίσης, ο κανόνας επιμένει ιδιαίτερα στον όρκο αγνότητας μιας και οι Ναΐτες ήταν μοναχοί που δεν ζούσαν σε μοναστήρια αλλά ζούσαν μέσα στον κόσμο και πολεμούσαν. Τονίζεται, λοιπόν, στον κανόνα ότι η συναναστροφή με γυναίκες είναι πολύ επικίνδυνη και ότι οι ιππότες δεν επιτρέπεται να ασπάζονται παρά μόνο τη μητέρα τους, την αδερφή τους και τη θεία τους.
Ο Κος όμως ήθελε να απαλλαγεί από όλα αυτά. Επιθυμούσε με κάθε μέσον να γίνει Μέγας Μάγιστρος στο τάγμα για να μπορεί να δρα ανεξέλεγκτος και να καρπώνεται όλα τα ωφέλη που απέρρεαν από τον τίτλο του, χωρίς να μπορούν να τον βάλουν σε διαδικασία κριτικής οι υπόλοιποι ναίτες. Έβλεπε όμως πως αυτό δεν θα μπορούσε να το πετύχει διά της ευθείας οδού. Τότε λοιπόν σκαρφίστηκε ένα σατανικό σχέδιο: Βρήκε τους δυο πιο διεφθαρμένους των Ναϊτών, τον Στύλο και τον Αφισέα και αποφάσισε να οργανώσει μαζί τους μια συνομωσία, βρωμερή όσο ο υπόνομος. Τους έταξε ανταλλάγματα εκμεταλλευόμενος μιαν ευρασιτεχνία των Ναϊτών:
Με το πέρασμα του χρόνου το τάγμα των Ναϊτών ασχολείται έντονα με τραπεζικές δραστηριότητες. Οι Ναΐτες δημιούργησαν στην ουσία το πρώτο τραπεζικό σύστημα και ανακάλυψαν τις επιταγές ( για την ακρίβεια ένα είδος φορτωτικής ) πολύ πριν από τους Φλωρεντινούς τραπεζίτες. Όταν κάποιος επιθυμούσε να μεταβεί στην περιοχή της Παλαιστίνης, χρειαζόταν χρήματα και αν δεν αισθανόταν ασφαλής να ταξιδέψει τόσο μακριά με κοσμήματα και χρυσάφι στην κατοχή του, μπορούσε να απευθυνθεί στους Ναΐτες της Γαλλίας, της Ισπανίας ή της Ιταλίας, να πάρει ένα ομόλογο και ακολούθως να εισπράξει τα χρήματά του όταν θα έφθανε στην Παλαιστίνη. Ανακάλυψαν, λοιπόν, την πρώτη μορφή επιταγής.
Μία ένδειξη των ισχυρών πολιτικών διασυνδέσεων των Ναϊτών είναι ότι η ενασχόλησή τους με τις τραπεζικές εργασίες δεν οδήγησε σε αύξηση της εσωτερικής αμφισβήτησης μέσα στο τάγμα, αλλά και γενικότερα στην εκκλησία. Αυτό δείχνει ότι διέθεταν ισχυρή κάλυψη, τόσο σε πολιτικό, όσο και σε εκκλησιαστικό επίπεδο. Οι κατηγορίες αυτές παραμερίστηκαν με τη δικαιολογία ότι οι Ναΐτες διατηρούσαν δικαιώματα εκμετάλλευσης των υποθηκευμένων σε αυτούς περιουσιών. Οι Ναίτες ειχαν εφεύρει κώδικες με τους οποιους έκαναν τις συναλλαγές τους σε όλα τα σημεία της Ευρώπης. Ο Κος λοιπόν υπέγραψε τρεις επιταγές ως αντάλλαγμα της πίστης των συνομωτών στη συνομωσία. Έτσι με δόλιο τρόπο έγινε Μέγας Μάγιστρος δίνοντας δυο επιταγές, 500 αρχαίων Ελληνικών ταλάντων, ως εγγύηση στους δυο συνομώτες κι άλλη μια ισόποση με αποδέκτη κάποιον που οι υπόλοιποι Ναίτες δεν ανακάλυψαν ποτέ... Υπήρχε όμως λέει ο μύθος και τρίτος αποδέκτης. Κι όταν οι άλλοι δυο ρωτούσαν το Μέγα Μάγιστρο Κος αν θα τηρήσει ως το τέλος την συμφωνία, αυτός απαντούσε αλαζονικά: "Τι ανησυχείτε; Η εγγύηση είναι ΕΜΟΥ ΤΟΥ ΙΔΙΟΥ"