Ξυπόλητοι στ’ αγκάθια

Μας είχαν, καιρό τώρα στην προεκλογική περίοδο, προετοιμάσει για να περιμένουμε με αγωνία τη «δυναμική» μας παρουσία στη Σύνοδο Κορυφής του Ιουνίου. Είχαν, όπως τουλάχιστον οι ίδιοι ήθελαν να πιστεύουν, πως και οι πολιτικοί μας ταγοί «έβλεπαν» με προσδοκία αυτή τη Σύνοδο, προκειμένου να «βάλουν» τις βάσεις για τις μεγάλες «αλλαγές» στην κατεύθυνση της επαναδιαπραγμάτευσης των όρων του Μνημονίου.

Και φτάσαμε στο… και πέντε και μείναμε… ρέστοι, αφού δεν καταφέραμε να μελετήσουμε τα κιτάπια της Ευρωπαϊκής Ένωσης στο ποιος δικαιούται να παρευρεθεί στη Σύνοδο Κορυφής και ποιος μπορεί να αντικαταστήσει τον ασθενούντα πρωθυπουργό.

Κι αυτό, γιατί αντικαταστάτης του πρωθυπουργού της χώρας σε μια τέτοια Σύνοδο δεν μπορεί να είναι ο υπουργός Εξωτερικών, αρμόδιος –και ορκισμένος– υπουργός Οικονομικών δεν υπάρχει ακόμη, οπότε θα ούτε το «μέγεθος» του παράτυπα λειτουργούντος ακόμη στη θέση υπηρεσιακού υπουργού ούτε και ή παρουσία του αναπληρωτή υπουργού είναι ικανές να «περάσουν» τα «μηνύματα» που θα θέλαμε να «καταλάβουν» από «πρώτο χέρι» οι Ευρωπαίοι εταίροι μας.

Εξάλλου, η παρουσία του Προέδρου της Δημοκρατίας, όσο κι αυτή κι αν φαίνεται εξόχως… τιμητική γι’ αυτούς, στην ουσία είναι η ολοκληρωτική αδυναμία μας για την εκπροσώπηση της χώρας μας στη Σύνοδο Κορυφής. Και αν και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας είναι η «κορυφαία» προσωπικότητα του πολιτειακού μας σκηνικού, δεν αποτελεί την «κορυφή» της πολιτικής ηγεσίας για μια τέτοιου ενδιαφέροντος Συνόδου Κορυφής.

Με πιο απλά λόγια, στην πρώτη μεγάλη ευκαιρία για την αρχή των «μαχών» για ό,τι καλύτερο για την Οικονομίας μας, η χώρα μας πηγαίνει… ξυπόλητη στ’ αγκάθια!