 |
| Του Γιάννη Βασιλακόπουλου |
«Πήραμε τη ζωή μας
λάθος κι αλλάξαμε ζωή»… Οι στίχοι από την «Άρνηση» του Σεφέρη, του διπλωμάτη,
του διανοούμενου, του Έλληνα νομπελίστα που δυστυχώς, σήμερα, σαράντα – ένα χρόνια
από το φευγιό δεν έχει αφήσει μιμητές,
ούτε στη θεωρία, ούτε στην πράξη. Διότι
κι όταν ακόμη γράφουμε, εμείς οι πολίτες, τη δική μας Άρνηση, αντιλαμβανόμαστε,
ότι «πήραμε τη ζωή μας λάθος», οι κυβερνώντες, αυτοί που καρπώνονται μια προσωρινή και οριακή
εκλογική υπεροχή, σαν να πρόκειται για αδιαμφισβήτητη κυριαρχία, αντί για τη
φυσική συνέχεια του ποιήματος «κι αλλάξαμε ζωή» διαλέγουν ένα άλλο κομμάτι του
ποιήματος: «Ωραία που φύσηξε ο Μπάτης και σβήστηκε η γραφή». Έτσι επιχειρούν να
σβήσουν την δική μας αντιμνημονιακή ψήφο . Που δεν την «είδαν» διότι μάλλον η…
αποκόλληση αμφιβληστροειδούς είναι συνολική στους εκπροσώπους της – με το
στανιό- «άρχουσας πολιτικής τάξης» και δεν
αφορά μονάχα το χρόνιο πρόβλημα
του πρωθυπουργού, που θα μπορούσε να έχει λυθεί πριν τις εκλογές,
αλλά κάτι τέτοιο δεν συνέφερε, διότι
πιθανόν θα σήμαινε εκλογικό διασυρμό. Προτίμησαν να αφήσουν τη χώρα προσωρινά …
μονόφθαλμη αλλά και, παρά την αντίθετη ψήφο μας, χρονίως πάσχουσα από τη νόσο του
μνημονίου και την Σημιτική νεοπλασία. «Σβήστηκε»
η ψήφος μας σαν τη… Γραφή του Σεφερικού μεγαλείου. Ζούμε στο απόλυτο θεσμικό
κενό με τα ορφανά του Σημίτη, εργαζόμενα και τα ξένα κέντρα απεργαζόμενα σχέδια
καθόλου ευοίωνα για την Πατρίδα. Κι έτσι χωρίς να μετράμε την μυϊκή ισχύ του Ομηρικού
μονόφθαλμου Κύκλωπα Πολύφημου κινδυνεύουμε να νιώσουμε το πυρωμένο δαδί μέσα
στο μοναδικό μας μάτι … Και να συνεχίσουμε την ξέφρενη πορεία στα τυφλά…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου