Σχόλιο του
Γιάννη Βασιλακόπουλου
Δεν έσκυψε το κεφάλι η
Εθνική Ελλάδος. Απέδειξε ότι είναι
ομαδάρα κι ότι δίκαια βρίσκεται στην κορυφαία δεκάδα του κόσμου, την τελευταία
δεκαετία. Έχασε από το μεγάλο φαβορί, όχι μόνο του συγκεκριμένου ματς, αλλά και
ολόκληρης της διοργάνωσης – μην κοροϊδευόμαστε. Μα η δική μας ομάδα, αυτή η θαυμάσια
γαλανόλευκη ορμή, ήταν η μόνη ως τώρα – και μάλλον και η μόνη από εδώ και πέρα,
ως και τον τελικό του φετινού Γιούρο που έβαλε δύσκολα στους Γερμανούς. Δεν
υποτάχθηκε αυτόχρημα στην ποιοτική – ποδοσφαιρική – υπεροχή της κατ’ ευφημισμό
Εθνικής Γερμανίας με τους… πέντε
νατουραλιζέ στη σύνθεση της. Είναι
σπάνια εικόνα να βλέπεις τους παράγοντες του Γερμανικού πάγκου και πολύ
περισσότερο τη Μέρκελ , να συνοφρυώνουν τα αντιπαθητικά μούτρα τους, όταν
κάποιος τολμά να αμφισβητεί την υπεροχή τους. Εμείς καταφέραμε με το γκολ του
Γιώργου Σαμαρά να χτίσουμε μια τέτοια θαυμάσια στιγμή. Κι ήρθε και το γκολ του Σαλπιγγίδη, λίγο πριν το τέλος,
σαν ένας τιμημένος «αποχαιρετισμός στα όπλα» για να πει στους Γερμανούς ότι
εμείς, οι Έλληνες επιβιώσαμε εδώ και πέντε χιλιάδες χρόνια, γιατί τις μάχες τις δίνουμε
ως το τέλος. Χάσαμε, μα δεν προσκυνήσαμε. Δίκαια αυτή η Γαλανόλευκη ομαδάρα
είναι λατρεμένο κομμάτι της ζωής μας και των συμβολισμών μας – που ποτέ δεν
είναι περιττοί. Δεν προσκύνησε αυτή η ομάδα καμιά Γερμανία, όπως δεν προσκύνησε
ποτέ κανένας γνήσιος Έλληνας, τους Γερμανούς σε κανένα επίπεδο. Έπεσε απλώς
θύμα του επαναλαμβανόμενου, με διαστροφική ακρίβεια ,άγραφου ποδοσφαιρικού κανόνα πως «το ποδόσφαιρο είναι
ένα ομαδικό άθλημα, στο οποίο παίζουν δυο ομάδες έντεκα ατόμων και στο τέλος
κερδίζουν πάντα οι Γερμανοί…»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου