Του Δημήτρη Μαύρου, Διευθ. Συμβούλου της MRB/ www.real.gr
Το μεταπολιτευτικό σύστημα δεν υπάρχει πλέον. Όχι τουλάχιστον όπως το ξέραμε. Τα ιδεολογικά «σιλό», που υπήρχαν για δεκάδες χρόνια, δεν επέτρεπαν την απότομη μεταπήδηση ψηφοφόρων από τη μία άκρη της πολιτικής τοποθέτησης στην άλλη. Για να μετακινηθεί ένας ψηφοφόρος έπρεπε να μετατοπισθεί προς την άλλη κατεύθυνση σταδιακά και πάντως δεν ήταν εύκολο να προσπεράσει πάνω από ένα ενδιάμεσο κόμμα στο διάβα του.
Σήμερα το πολιτικό σύστημα έχει πάψει να είναι γραμμικό από την μία του άκρη στην άλλη, αλλά είναι τρισδιάστατο λόγω του ότι οι Πολίτες θέλουν να έχουν γρήγορη πρόσβαση και σε επιλογές που φαινομενικά είναι περισσότερο απομακρυσμένες παρακάμπτοντας «ιδεολογικά» εμπόδια και κόβοντας δρόμο.
Θέματα της καθημερινότητας και κυρίως οι μεγάλες αποφάσεις για την Ελλάδα και τους Έλληνες, έχουν επηρεάσει δραματικά τον τρόπο που σκέφτεται και αποφασίζει το εκλογικό σώμα.
Σήμερα υπάρχουν Πολίτες οι οποίοι συγκρίνουν περισσότερο τιμές, ψάχνουν περισσότερο και αναζητούν εκπτωτικά κουπόνια. Αγοράζουν λιγότερα και λιγότερο ακριβά πράγματα, αναβάλουν αγορές, ενώ κρατούν τα προϊόντα περισσότερο. Τέλος επιλέγουν περισσότερα προϊόντα μάρκας σούπερ μάρκετ και ψωνίζουν από εκπτωτικά καταστήματα.
Αν μάλιστα προσπαθήσει κανείς να εντοπίσει πόσοι πολίτες / καταναλωτές κάνουν «όλα» τα παραπάνω «ταυτόχρονα» θα περίμενε ότι θα έβρισκε πολύ λίγους ανθρώπους που θα πίεζαν την ζωή τους τόσο πολύ. Θα περίμενε ότι κάτι από όλα, κάποια μικρή πολυτέλεια, έστω μία, θα την κράταγαν για τον εαυτό τους.
Κι όμως, 25% των Ελλήνων ηλικίας 15-64 ετών κάνουν ταυτόχρονα (ο καθένας ξεχωριστά) «Όλα» τα παραπάνω. Ένας στους τέσσερεις Έλληνες είναι «νεόπτωχος». Είναι αυτοί οι πολίτες οι οποίοι με την αλλαγή στην στάση τους επηρεάζουν την αγορά δραματικά, συμμετέχοντας καθοριστικά στο χαμό που γίνεται στα καταστήματα και στις μικρές επιχειρήσεις.
Το ενδιαφέρον δε είναι ότι δεν ανήκουν στην Ανώτερη Κοινωνικό-Οικονομική τάξη ούτε στην Κατώτερη γιατί αυτές δεν άλλαξαν τόσο τη ζωή τους. Οι πρώτοι αναλογικά «είχαν και έχουν» ενώ οι δεύτεροι «ούτε είχαν, ούτε έχουν». Οι «Νεόπτωχοι» ανήκουν στην Μεσαία-Μέσο/Ανώτερη τάξη που χάνουν την ποιότητα ζωής, που κάποια στιγμή οι εξουσίες τους έδωσαν την ψευδαίσθηση ότι είχαν κατακτήσει στα σίγουρα.
Το κορυφαίο διαγνωστικό στοιχείο όμως είναι ότι αυτοί οι Πολίτες είναι κατεξοχήν κάτοικοι της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης. Είναι κάτοικοι και ψηφοφόροι στις δύο μεγάλες Αστικές περιοχές της Χώρας. Μένουν εκεί δηλαδή που γίνεται η μεγάλη εκλογική μάχη.
Πρόκειται για τα πολιτικά «θέατρα» στη σκηνή των οποίων παίζεται το κρισιμότερο έργο σήμερα ενόψει των εκλογών είναι οι μεγάλες αστικές πόλεις και ιδιαίτερα η Β Αθηνών και η Θεσσαλονίκη.
Ποιος θα κερδίσει τους «νεόπτωχους» στο τέλος;
Το μεταπολιτευτικό σύστημα δεν υπάρχει πλέον. Όχι τουλάχιστον όπως το ξέραμε. Τα ιδεολογικά «σιλό», που υπήρχαν για δεκάδες χρόνια, δεν επέτρεπαν την απότομη μεταπήδηση ψηφοφόρων από τη μία άκρη της πολιτικής τοποθέτησης στην άλλη. Για να μετακινηθεί ένας ψηφοφόρος έπρεπε να μετατοπισθεί προς την άλλη κατεύθυνση σταδιακά και πάντως δεν ήταν εύκολο να προσπεράσει πάνω από ένα ενδιάμεσο κόμμα στο διάβα του.
Σήμερα το πολιτικό σύστημα έχει πάψει να είναι γραμμικό από την μία του άκρη στην άλλη, αλλά είναι τρισδιάστατο λόγω του ότι οι Πολίτες θέλουν να έχουν γρήγορη πρόσβαση και σε επιλογές που φαινομενικά είναι περισσότερο απομακρυσμένες παρακάμπτοντας «ιδεολογικά» εμπόδια και κόβοντας δρόμο.
Θέματα της καθημερινότητας και κυρίως οι μεγάλες αποφάσεις για την Ελλάδα και τους Έλληνες, έχουν επηρεάσει δραματικά τον τρόπο που σκέφτεται και αποφασίζει το εκλογικό σώμα.
Σήμερα υπάρχουν Πολίτες οι οποίοι συγκρίνουν περισσότερο τιμές, ψάχνουν περισσότερο και αναζητούν εκπτωτικά κουπόνια. Αγοράζουν λιγότερα και λιγότερο ακριβά πράγματα, αναβάλουν αγορές, ενώ κρατούν τα προϊόντα περισσότερο. Τέλος επιλέγουν περισσότερα προϊόντα μάρκας σούπερ μάρκετ και ψωνίζουν από εκπτωτικά καταστήματα.
Αν μάλιστα προσπαθήσει κανείς να εντοπίσει πόσοι πολίτες / καταναλωτές κάνουν «όλα» τα παραπάνω «ταυτόχρονα» θα περίμενε ότι θα έβρισκε πολύ λίγους ανθρώπους που θα πίεζαν την ζωή τους τόσο πολύ. Θα περίμενε ότι κάτι από όλα, κάποια μικρή πολυτέλεια, έστω μία, θα την κράταγαν για τον εαυτό τους.
Κι όμως, 25% των Ελλήνων ηλικίας 15-64 ετών κάνουν ταυτόχρονα (ο καθένας ξεχωριστά) «Όλα» τα παραπάνω. Ένας στους τέσσερεις Έλληνες είναι «νεόπτωχος». Είναι αυτοί οι πολίτες οι οποίοι με την αλλαγή στην στάση τους επηρεάζουν την αγορά δραματικά, συμμετέχοντας καθοριστικά στο χαμό που γίνεται στα καταστήματα και στις μικρές επιχειρήσεις.
Το ενδιαφέρον δε είναι ότι δεν ανήκουν στην Ανώτερη Κοινωνικό-Οικονομική τάξη ούτε στην Κατώτερη γιατί αυτές δεν άλλαξαν τόσο τη ζωή τους. Οι πρώτοι αναλογικά «είχαν και έχουν» ενώ οι δεύτεροι «ούτε είχαν, ούτε έχουν». Οι «Νεόπτωχοι» ανήκουν στην Μεσαία-Μέσο/Ανώτερη τάξη που χάνουν την ποιότητα ζωής, που κάποια στιγμή οι εξουσίες τους έδωσαν την ψευδαίσθηση ότι είχαν κατακτήσει στα σίγουρα.
Το κορυφαίο διαγνωστικό στοιχείο όμως είναι ότι αυτοί οι Πολίτες είναι κατεξοχήν κάτοικοι της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης. Είναι κάτοικοι και ψηφοφόροι στις δύο μεγάλες Αστικές περιοχές της Χώρας. Μένουν εκεί δηλαδή που γίνεται η μεγάλη εκλογική μάχη.
Πρόκειται για τα πολιτικά «θέατρα» στη σκηνή των οποίων παίζεται το κρισιμότερο έργο σήμερα ενόψει των εκλογών είναι οι μεγάλες αστικές πόλεις και ιδιαίτερα η Β Αθηνών και η Θεσσαλονίκη.
Ποιος θα κερδίσει τους «νεόπτωχους» στο τέλος;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου