Θα 'ταν ο κόσμος μαγικός....

Του Γιάννη Βασιλακόπουλου 

Καθώς ανταλλάσσαμε τους ευχετήριους ασπασμούς, την ώρα που αναβόσβηναν τα φώτα σαν ένα πρελούδιο του νέου έτους, οι πιο πολλοί από εμάς συνδιάζαμε, σίγουρα, τις ευχές μας για "καλή χρονιά" με μια βουβή αμφισβήτηση περί του τι από όλα αυτά που ζητούμε από το... φουριόζο νέο έτος μπορεί να πραγματοποιηθεί και τι όχι. Πόσα μπορούμε να ελέγξουμε και να καθορίσουμε με την δική μας συμμετοχή και ποια αποτελούν αράδες ενός μονότονου ευχολογίου. Θα θέλαμε, για παράδειγμα, υγεία για όλον τον κόσμο - κι όταν διαπιστώνουμε ότι αυτό, διατυπωμένο τόσο μαζικά και γενικόλογα,  είναι ανέφικτο προσευχόμαστε για την προσωπική και οικογενειακή μας υγεία. Μήπως, όμως, αυτήν μπορούμε να την καθορίσουμε; Μήπως τελικά θα πρέπει να περιοριστούμε στα ζητούμενα που έθεσε ο μεγάλος Λευτέρης Παπαδόπουλος στην "Κουτσή Κιθάρα" του, που έντυσε με αριστουργηματική μουσική ο κολοσσιαίος Μάνος Λοίζος;

Τέσσερα πόδια δυνατά
και μια κουτσή κιθάρα
να ‘χαμε τώρα δυο τσιγάρα
και δύο για μετά

Θα ‘ταν ο κόσμος μαγικός
παράδεισος η πλάση
στου φεγγαριού το τάσι
καφές βαρύ γλυκός

Να ‘χαμε λέει ένα σουγιά
κι ενα διπλό καρβέλι
να ‘χαμε και δυο στάλες μέλι
να γλύκαινε η καρδιά

Θα ‘ταν ο κόσμος μαγικός
παράδεισος η πλάση
στου φεγγαριού το τάσι
καφές βαρύ γλυκός

Ένας γαλάζιος ουρανός
παράθυρο και σκέπη
να ‘χαμε τρεις δραχμές στη τσέπη
και τρεις ο διπλανός

Θα ‘ταν ο κόσμος μαγικός
παράδεισος η πλάση
στου φεγγαριού το τάσι
καφές βαρύ γλυκός
Όχι. Με την συμμετοχή μας μπορούμε να επιτύχουμε πιο πολλά από αυτά τα ταπεινά που κάποιοι από αυτονόητα, τα έκαναν ζητούμενα στην Ελλάδα ΜΑΣ του σήμερα. Εγώ εύχομαι υγεία για όλους, ευτυχία που να αφορά και να ακουμπά όλους. Και όπου μπορούμε να βοηθάμε όλοι μας, τους συμπατριώτες μας τους πιο αδύναμους από μας να ζήσουν ευτυχισμένες στιγμές. Γιατί η ευτυχία είναι ένα άθροισμα στιγμών. Θα ήθελα όμως και πιο μεγάλα πράγματα : Το 2011 να φέρει ξανά στην Ελλάδα την εθνική της κυριαρχία που κάποιοι δόλιοι της την στέρησαν. Θα θελα ένα νέο πολιτικό σύστημα απαλλαγμένο από τα σάπια κομμάτια που το καταρίχουν τώρα. Θα ήθελα την "Κουτσή κιθάρα" να γίνεται ξανά ολοκληρωμένη ορχήστρα που θα παράγει ήχους πολιτισμού, εθνικής ανάταξης και προοπτικής...
Καλή χρονιά λοιπόν. Κι είθε να κάνουμε όλοι ακριβώς όσα μπορούμε και τίποτα λιγότερο, για να μην μείνει και αυτή "η καλή χρονιά" μια απλή ευχή γραμμένη στο καλενταρι...