Οι εφτά πληγές του Φαραώ... Μουμπάρακ

ΤΟ ΦΑΝΤΑΣΜΑ ΤΟΥ... ΧΟΜΕΙΝΙ ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΘΗΚΕ ΣΤΙΣ ΠΥΡΑΜΙΔΕΣ 

Του Γιάννη Βασιλακόπουλου 

Το αίμα που ανακατεύτηκε τούτες τις ημέρες με τα βρωμιάρικα νερά του ποταμού Νείλου, ακολουθώντας την ροή τους, προς την Μεσόγειο, την Ισημερινή Αφρική και τις παρυφές της Μέσης Ανατολής δεν είναι σήμερα, παρά το σημάδι ότι και οι εφτά αρχέγονες πληγές των Φαραώ, κακοφόρμισαν όλες μαζι και αιμορραγούν. Τούτο δε, ουδόλως έχει να κάνει, μονάχα με την ίδια την μεγάλη και πανίσχυρη χώρα της Βορείου Αφρικής αλλά αφορά όλον τον Νότο της Ευρώπης. Η εξέγερση εναντίον του 30ετούς καθεστώτος του  προέδρου Μουμπάρακ, είναι δυνατόν να μετατρέψει τις επιβλητικές πυραμίδες σε μιαν απλή ιστορική παραπομπή μιας χώρας που κινδυνεύει να μεταβληθεί σε ένα νέο "Σουνιτικό Ιράν" στα πόδια της Ευρώπης. Κι αυτό ως σενάριο ακούγεται εφιαλτικό...
Το πόσο αφορούν την Ελλάδα τα όσα συμβαίνουν στην Αίγυπτο, δεν καταδεικνύονται μόνον από την ετυμολογία της ονομασίας της χώρας, όπως την καταθέτει ο αρχαίος ιστορικός και Γεωγράφος Στράβων.
Σύμφωνα με αυτήν  το όνομα Αίγυπτος προέρχονταν από το συνδιασμό των λέξεων «Αιγίαο» και «υπτίως», δηλαδή «κάτω (νότια) από το Αιγαίο (Πέλαγος)». Ούτε βεβαίως μονάχα από το ότι η σύγχρονη Αίγυπτος οφείλει την ύπαρξη της, στον γεννημένο στην Καβάλα, Μοχάμεντ Άλη, αλλά και σε μια πολύ σημαντική Ελληνική μειονότητα, εμπόρων, διανοουμένων και επιστημόνων που ατσάλωσε άλλοτε τις σχέσεις μας με την Αίγυπτο. Η γεωπολιτική θέση της χώρας, η οικονομική της σημασία - και λόγω της κομβικής διόρυγας του Σουέζ -  η ηγετική θέση της χώρας στον Αραβικό κόσμο αλλά και ο παραδοσιακός προσαντολισμός των πολιτικών επιγόνων του Νασερ, σε μια μετριοπαθή διαχείριση, των εθνοθρησκευτικών της χαρακτηριστικών,  της ισχύος της και των διεθνών της σχέσεων, καθιστούσε, ως χθες τουλάχιστον το Κάϊρο, έναν αξιόπιστο συνομιλητή. Η ισχυρή παρουσία της Αιγύπτου, άλλοτε ηγέρειας δύναμης της Ηνωμένης Αραβικής Δημοκρατίας, στη Μεσόγειο και την Μέση Ανατολή ακύρωνε σε μεγάλο βαθμό τα ... όνειρα για γιγάντωση της Τουρκίας και - αρκετά χρόνια μετά το τέλος του πολέμου των 6 ημερών- έπαιζε έναν εξισορροπιστικό ρόλο στις - πάντα τεταμένες- Αραβο - Ισραηλινες σχέσεις. Κι όλα τούτα παρά το ότι οι πολιτικές της ηγεσίες έκαναν εδώ και χρόνια τα "στραβά μάτια" στην ύπαρξη μέσα στα σπλάχνα της Αιγύπτου ακραίων φονταμεταλιστικών ισλαμικών οργανώσεων, όπως οι "αδελφοί Μουσουλμάνοι" ή τα παρακλάδια της Αλ Κάιντα..  Αυτές τις στιγμές ο κίνδυνος, το ντόμινο του Μαγκρεμπ, να ανοίξει τον δρόμο της επιστροφής, ή της ισχυροποίησης στην Τύνιδα, το Αλγέρι και το Κάϊρο, φανατικών Ιμάμηδων τύπου Χομεϊνί,  είναι εμφανής και μεγάλος. Αν αυτό γίνει σε μια χώρα 75 εκατ. κατοίκων, το γκρίζο πέπλο που θα σκιάσει τις πυραμίδες και την καυτή έρημο της ενδοχώρας, θα είναι πολεμικό. Οι σχέσεις του Ισραήλ μ' αυτό το μεσογειακό Ιράν, του εφιαλτικού σεναρίου θα μπουν σε φάση όξυνσης και οι Ισλαμοκεντρικές τρομοκρατικές ομάδες θα κάνουν ... πάρτι στην Αίγυπτο του φανατισμού, έχοντας την ορμητήριο για να αιματοκυλήσουν όλον τον κόσμο. Έστειλαν, άλλωστε, δείγμα προθέσεων με την σφαγή που προκάλεσαν στην δύση του 2010 στη Κοπτική Εκκλησία της Αλεξάνδρειας. Μια εξωγενής στρατιωτική επέμβαση τούτες τις ώρες δεν θα ήταν καλή ιδέα. Διότι πέραν του ότι θα μετρούσε χιλιάδες ανθρώπινες ζωές στο πεδίο της μάχης, θα ακουμπούσε όλον τον πλανήτη.  Και μόνον αν αναλογιστεί κανείς τι θα σήμαινε για την παγκόσμια οικονομία το κλείσιμο της διόρυγας του Σουέζ, θα ξόρκιζε τον βαθύ ήχο των προσευχών ενός άλλου Αγιατολάχ στην Αίγυπτο. Πολλώ δε μάλλον όταν η "Ισλαμική Κυριαρχία" έχει κι άλλους θύλακες όπως, πχ η Συρία, ή  η Υεμένη. Το σκηνικό θα είναι εφιαλτικό για τον κόσμο και η λαθρομετανάστευση θα οξυνθεί σκορπίζοντας ανά τον κόσμο όχι μόνο "καημενούληδες" αλλά και ισλαμιστές πράκτορες και επίδοξους καμικάζι αυτοκτονίας. Για αυτό θα πρέπει να βρεθεί πολιτική λύση στην Αίγυπτο, βασισμένη εί δυνατόν στα "παιδιά του Νάσερ". Η 30ετής παντοδυναμία του Χόσνι Μουμπάρακ, που υπήρξε σημαντικός διεθνής παίκτης, αλλά τώρα μετρά τις δικές του επτά πληγές, πρέπει να λήξει και να διασφαλιστεί η δύσκολη , αλλά αναγκαία μετάβαση στην ομαλότητα χωρίς κυρίαρχο ρόλο του Ισλάμ.  Η Ελλάδα πρέπει να πρωταγωνιστήσει σε αυτό. Δεν μπορούμε να αφήσουμε την γη του Καβάφη, όμηρο των διαθέσeων παρανοικών και αδιάλλακτων Ιμάμηδων...