Ξεπερασμένη Εμμονή το Πανεπιστημιακό Άσυλο

Η ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΔΙΑΚΙΝΗΣΗ ΙΔΕΩΝ
ΓΙΝΕΤΑΙ ΠΛΕΟΝ ΠΑΝΤΟΥ

Του Γιάννη Βασιλακόπουλου

Ουδέποτε ήταν πιο σαθρή η επιχειρηματολογία περί διατήρησης του "Πανεπιστημιακού Ασύλου" από όσο είναι σήμερα. Στους καιρούς μας η εμμονή σε αυτό το ξεπερασμένο εφεύρημα με το θεσμικό περίβλημα υπηρετεί μονάχα την ανάπτυξη παρανόμων δραστηριοτητων εντός του Πανεπιστημίου με την συνδρομή της σύγχρονης "προοδευτικής" ψευδοκολτούρας. Και τούτο διότι, στην εποχή του διαδυκτίου, της ταχύτητας της πληροφορίας και της διάδοσης των ιδεών γκρεμίζεται το άλλοθι της αναγκαιότητας ύπαρξης ενός χώρου, μέσασ  στον οποίον οι ιδέες θα κυκλοφορούν δίχως φραγμούς, το οποίο αποτέλεσε τον κύριο λόγο θέσπισης του πανεπιστημιακού ασύλου. Στις μέρες μας όμως, που λες, γράφεις ή... σκέφτεσαι μεγαλόφωνα κάτι στην Αθήνα κι είναι ζήτημα δευτερολέπτων το να γίνει γίνει κοινωνός του κάποιος, στην Κίνα, την  Νέα Υόρκη, ή την Ρωσική στέπα, λόγος για να παραμένει μια ολόκληρη κοινωνία προσκολημένη σε τέτοιου είδους εμμονές δεν υπάρχει...
Ειδικότερα στην Ελλάδα ζούμε σε καθεστώς πλήρους και απόλυτης, ως και άναρχης δημοκρατίας, που το ζητούμενο, δεν είναι να την περιφρουρήσουμε αλλά να μάθουμε να την διαχειριζόμαστε με μέτρο. Υπάρχει κανείς εχέφρων άνθρωπος σε αυτήν την σώρα που να υποστηρίζει πως το πανεπιστημιακό άσυλο εξυπηρετεί σήμερα τους λόγους για τους οποίους θεσπίσθηκε, όταν η νομική έγινε πριν λίγες ημέρες χώρος μάζωξης αγνώστου προελεύσεως και αγνώστων προθέσεων λαθρομεταναστών, όταν το πολυτεχνείο φιλοξενεί ιστότοπο που είναι πρόθυμο καταφύγιο των αρρωστημένων κηρυγμάτων των τρομοκρατών,  ή όταν τα αδιφάγα κανάλια προσπαθούν να αλιεύσουν την πιο ακραία θέση ή αντίδραση, οποιουδήποτε σοβαρού ή γραφικού- δεν έχει τόση σημασια - ανθρώπου για να κάνουν νούμερα;
Είναι αστείος, ή εξωγήινος επισκέπτης όποιος ισχυρίζεται ότι σε αυτήν την χώρα, υπάρχει ζήτημα ελεύθερης διακίνησης ιδεών και εξ' αυτού του λόγου χρειάζεται το πανεπιστημιακό άσυλο. Ή μήπως δόλιος;