Ας το πούμε έξω από τα δόντια

ΖΗΤΕΙΤΑΙ ΣΤΕΓΗ ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΗΣ ΣΚΕΨΗΣ

Του Γιάννη Βασιλακόπουλου

Δεν θα κουραστώ να γράφω και να λέω πως σε μια εποχή που το να λες στην Ελλάδα πως προτάσσεις το Έθνος και την Πατρίδα, στην ρητορική και την πρακτική σου, ισοδυναμεί με ομολογία... λέπρας, η μόνη διέξοδος στην χαώδη αυτή κρίση, δεν είναι άλλη από την προάσπιση των εθνικών μας χαρακτηριστικών και της Πατρίδας μας, της πιο γλυκειάς γης, σε όλον τον πλανήτη. Δεν είναι καιροί τούτοι εδώ να κρυβόμαστε πίσω από αιτίες και να ξορκίζουμε αφορμές. Είναι οι καιροί που απαιτούν την διατύπωση της άποψης χωρίς τον φόβο, του πως θα μας χαρακτηρίσουν αυτοί που μας ακούν ή που μας διαβάζουν. Είναι οι καιροί, για να στηριχθούμε στην ιστορία μας, την πολιτισμική μας, όχι μόνο υπεροχή αλλά και μοναδικότητα, για να στηρίξουμε το μέλλον μας. Είναι αυτή ακριβώς η εποχή που θα πρέπει να ψάξουμε, όχι τι χρωστάμε εμείς, αλλά τι μας χρωστούν αυτοί που σήμερα καμώνονται τους σωτήρες μας. Κι όχι μόνο να δούμε τι μας χρωστούν, αλλά να επιλέξουμε ηγέτες που θα έχουν περίσσεμα εθνικής σκέψης, τόσο που θα διεκδικήσει ότι μας χρωστούν, 'οποιο κι αν είναι το αληθινό ή επίπλαστο μέγεθος του οφειλέτη. Είναι αυτή ακριβώς η εποχή που θα πρέπει να επενδύσουμε στα Ελληνικά προϊόντα αλλά και στα ταλέντα του Έλληνα, στην δημιουργικότητα, στο αρχέγονο δαιμόνιο για να διεκδικήσουμε ότι μας αξίζει. Είναι ακριβώς ο χρόνος να κάνουμε εμείς πράξη το "Η Ελλάδα στους Έλληνες, με τους Έλληνες, για τους Ελληνες"- χιλιοειπωμένο αλλά μηδέποτε πραγματωμένο.. Έτσι, μόνον θα πρωταγωνιστήσουμε, όμως μας αξίζει και στο Ευρωπαϊκό γίγνεσθαι, χωρίς να εξαρτόμαστε ούτε από στερεότυπα της διπλωματίας, του τύπου "ανήκομεν εις την δύση", αναγκαία στην εποχή που ειπώθηκαν αλλά ξεπερασμένα σήμερα, τόσο που δεν μπορούν πια νασ αποτελούν εμμονή μας, ούτε από την πρόθεση εγχώριων ή ξένων μεγαλοκεφαλαιούχων που δεν έχουν πατρίδα αλλά μόνον παχιά κι απύθμενη τσέπη. Δεν προπαγανδίζω τον απομονοτισμό. Λέω όμως ότι θα πρέπει  να επιλέξουμε εμείς τους συμμάχους μας με γνώμονα το δικό μας συμφέρον και την βαθειά και στέρεη βάση της συμμαχίας,  κι όχι να μας επιβάλει οποιοσδήποτε συγκυριακές σχέσεις ισορροπίας με θεμέλια σαθρά, χωρίς ιστορικό ή ηθικό βάθος. Πρέπει να διαφυλάξουμε την κοινωνική συνοχή ανάμεσα στους Έλληνες, ακολουθώντας μια ορθή μεταναστευτική πολιτική με βάση πόσους μετανάστες αντέχει η οικονομία και η κοινωνία μας κι όχι πόσους θέλουν να μας φορτώσουν.
Οι "δανειστές - σωτήρες" μας  χρωστούν- είναι ντροπή να έχουμε πεισθεί οτι τους χρωστάμε... Κι αν όλα τούτα φαίνονται, σε μερικούς υπηρέτες του πολιτικού ρεαλισμού, νεο - εθνικιστικά, σε κάποιους άλλους δείχνουν την διέξοδο.  Αυτοί λοιπόν, μαζί κι εγώ, ζητούν την πύκνωση και το δυνάμωμα των πατριωτικών φωνών κάτω από μια ατόφια πατριωτική πολιτική στέγη...