Απαιτείται νέο «Συμβόλαιο» με την κοινωνία

Του Πρόδρομου Θεοδουλίδη

Επικοινωνιολόγου

Οι εκλογές της 17^ης Ιουνίου 2012 έδωσαν σαφέστατα πολλαπλά και σύνθετα μηνύματα, τα οποία πρωτίστως υπαγορεύουν την ανάληψη των ευθυνών σύσσωμου του πολιτικού κόσμου. Δεν επιτρέπουν παρερμηνείες, δεν επιτρέπουν χρονοτριβές και άλλους ανεύθυνους ακροβατισμούς. Ο Ελληνικός Λαός απαιτεί μια σταθερή και ελπιδοφόρα λύση τόσο στο επίπεδο του κοινωνικού κράτους, όσο και στην αναπτυξιακή πρόοδο της εθνικής οικονομίας.

Τα διλήμματα που καλλιεργήθηκαν τεχνηέντως από εσωτερικούς και εξωτερικούς θεσμικούς και μη κύκλους,  είχαν σαν αποτέλεσμα να ανακοπεί μια πορεία προς τη δημιουργία μιας κυβέρνησης της Αριστεράς ή του ευρύτερου αντιμνημονιακού μετώπου που καταγράφηκε.

Η επίτευξη ενός υψηλότερου εκλογικού ποσοστού από το 23% της ΕΔΑ, έδειξε ότι, οι συνθήκες εντός των τειχών της Χώρας μας, ωρίμασαν. Έδειξε, σε συνδυασμό με την αριστερόστροφη κλίση της Ευρώπης και των πολιτικών της, ότι εδραιώθηκε η ανάγκη και οριοθετήθηκε ο ανεκτός «πολιτικός» χρόνος για την αναπροσαρμογή της διεθνούς ατζέντας υπέρ του κοινωνικού πλαισίου στήριξης των λαών.

Η συμμετοχή της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ σε μια κυβέρνηση εθνικού σκοπού ή εθνικής σωτηρίας, θα μπορούσε να διανθιστεί τόσο από αξιόμαχα στελέχη που σήκωσαν το βάρος της υπηρεσιακής κυβέρνησης, όσο και από την καταλυτική συνδρομή του δεύτερου ΣΥΡΙΖΑ υπό όρους, όπως προστάζει βέβαια η κατά το δυνατό δίκαιη μεταχείριση μεταξύ πρώτου και δεύτερου, προϊόν της  λαϊκής ετυμηγορίας. Το υπαγορεύουν οι συνθήκες και ο μέχρι σήμερα αδιέξοδος κομματικός προσανατολισμός.   

Σε κάθε περίπτωση και πάντα εντός των ορίων της συνταγματικής λειτουργίας, η επτακομματική βουλή δεν πρέπει ούτε να μας φοβίζει, αλλά και ούτε να μας προβληματίζει για το επίπεδο της μεταξύ της συνεννόησης.  Η ουσία, όσον αφορά τους κυβερνητικούς συσχετισμούς, δεν πρέπει να παρεκκλίνει της νέας λογικής των «συνεργασιών», συνεργασιών σε καθαρή βάση και επί της μορφής συμβολαίου, που θα αξιολογείται διαρκώς από την ελληνική κοινωνία.

Τα δυσεπίλυτα προβλήματα της ελληνικής οικογένειας, δεν πρόκειται να λυθούν ούτε με μαξιμαλιστικού τύπου χειρισμούς και δηλώσεις, ούτε με οπορτουνιστικές πολιτικές επιλογές, αλλά και ούτε με την ανατροφοδοτούμενη σε όρους «τηλεθέασης» κομματική αντιπαράθεση.   

Ο αγώνας επίσπευσης μιας ειρηνικής, φιλολαϊκής και συνεκτικά πολιτικής αντιμετώπισης των θεμάτων, θα θέσει για τον Ελληνικό Λαό, τα θεμέλια της πολυπόθητης ελπίδας και θα σβήσει οριστικά τις μαύρες σελίδες των Μνημονίων και των μέτρων σκληρής λιτότητας.