Γάμος συμφέροντος... χωρίς καλεσμένους

Του Γιάννη Βασιλακόπουλου 

Η διαδικασία «επανένωσης και διεύρυνσης» της Κεντροδεξιάς κάτω από το ασαφές και θολό «λάβαρο» του φιλοευρωπαϊσμού αποτελεί μια πολιτικά δυσεξήγητη, όσο απροκάλυπτα προερχόμενη από τον προφανή πανικό, ‘’ πολιτική’’ πρωτοβουλία του Αντώνη Σαμαρά.

 Ο ευκαιριακός «πολιτικός γάμος» του απομειναριού της ΝΔ με την, από την παρθενική της εμφάνιση, αποδοκιμασμένη Δημοκρατική Συμμαχία δεν καταδεικνύει παρά την αδυναμία του κ. Σαμαρά να συσπειρώσει τον δικό του κόσμο – ή ότι έχει απομείνει από αυτόν. Είναι σαφές πως τον κ. Σαμαρά και την κ. Μπακογιάννη τους χωρίζει όχι μόνον πολιτική και ιδεολογική αλλά και προσωπική άβυσσος, στρωμένη με ένα … παχύ στρώμα απόλυτου, μακροχρόνιου  και αγεφύρωτου μίσους.

Είναι επίσης πρόδηλο πως αν οι πολίτες ήθελαν είτε τον κ. Σαμαρά πρωθυπουργό της Ελλάδος, είτε την κ. Μπακογιάννη σε πρωταγωνιστικό ρόλο στο πολιτικό προσκήνιο, θα το είχαν δείξει μόλις μερικές ημέρες πριν- στην κάλπη της 6^ης Μάιου.  Αντιθέτως αποδοκίμασαν την ΝΔ, η οποία θυμίζει πια ισχνή σκιά του κακού εαυτού της και περιθωριοποίησαν την κ. Μπακογιάννη, την οποία ο κ. Σαμαράς τυφλωμένος από τον καιροσκοπισμό και την λαγνεία του, για εξουσία προσπαθεί να την βάλει στη Βουλή από την… πίσω πόρτα, αγνοώντας αλαζονικά τη λαϊκή βούληση. Η κ. Μπακογιάννη, όμως – επειδή ουδείς προέρχεται από παρθενογένεση - δεν πρόκειται να προσφέρει ούτε μια ψήφο στην … σκιά της ΝΔ την  οποία επέλεξε για προσωπικό της σωσίβιο.

Οι άνθρωποι που συντάχθηκαν μαζί της προτιμούν ακόμη και επικράτηση του … ΚΚΕ – ΜΛ παρά να δουν τον Σαμαρά πρωθυπουργό.  Σε αυτήν την φάση μάλιστα δεν θα ακολουθήσουν ούτε την πάλαι ποτέ ηγέρια του εγχώριου νεοφιλελευθερισμού στο νέο μετέωρο βήμα της καθώς αισθάνονται προδομένοι, βλέποντας πως η ψήφος τους έγινε αντικείμενο παζαριού, ένα τέλος στην «σημαία Ευκαιρίας»  του  δήθεν φιλοευρωπαϊσμού.

Είναι προφανές πως αυτή η συνεργασία με τον μηδενικό συνεκτικό δείκτη δεν έχει να κάνει με τίποτα άλλο παρά με τον φόβο των αχόρταγων, άσπονδων συνδαιτυμόνων του πάλαι ποτέ συμποσίου της εξουσίας , απέναντι στο καινούριο που έρχεται με… φόρα για να ξεστρώσει το… τραπέζι και να μοιράσει πιο δίκαια τα εδέσματα.

Αυτή η συνεργασία είναι η τερατογένεση ενός τόσο απροσχημάτιστου «γάμου συμφέροντος» που δύσκολα, οι εμπνευστές του και οι... προξενητές,  θα βρουν καλεσμένους για να … ευχηθούν, στους …νεόνυμφους, οι οποίοι θυμίζουν γηραλέο ζευγάρι που θέλει απλώς να γηροκομηθεί...