ΒΟΤΣΑΛΑ ΣΤΗ … ΛΙΜΝΗ ΜΙΑΣ ΕΝΟΧΗΣ ΕΛΙΤ

Του Γιάννη Βασιλακόπουλου

Το κέντρο της Αθήνας είναι τα τελευταία χρόνια ένα πίδακας νέων εμπειριών και καθημερινών εκπλήξεων. Και κατά το Μαοϊκό, «αφήστε όλα τα λουλούδια να ανθίσουν» , συνωστίζονται στην καρδιά της αρχέγονης κοιτίδας του Δυτικού πολιτισμού, λογιών – λογιών άνθρωποι, εικόνες, όνειρα, ελπίδες…  Συντροφιά τους και ποικιλόμορφο  πλήθος ανθρώπινες συμπεριφορές, νοοτροπίες, κώδικες…

Έδειραν λέει τον Πλεύρη… Και ενώ σε μια πολιτική περίοδο που θα χαρακτηριζόταν από νηνεμία κάποιοι θα αδιαφορούσαν για αυτό και κάποιοι άλλοι θα  καταδίκαζαν αβασάνιστα το επεισόδιο, σήμερα ακούς πολλούς να λένε σε κάποιες περιπτώσεις «Ε, και;» , άλλους να χαμογελούν με μια ελαφρά δόση ικανοποίησης λέγοντας το γνωστό χαιρέκακο – αλλά όχι πάντα αδικαιολόγητο – «καλά του έκαναν».

Τούτο οδηγεί σε ένα ασφαλές συμπέρασμα: Ακόμη κι η προβοκάτσια για να «καρπίσει» θέλει τις προϋποθέσεις της. Ο Πλεύρης ας πούμε έσπευσε να φορτώσει τη βιαιοπραγία στο ΣΥΡΙΖΑ μα δεν τον πίστεψε κανείς. Διότι είναι πολλοί αυτοί, ανά την επικράτεια, που θα πλήρωναν για να έχουν τη χαρά να δείρουν τον Πλεύρη.  Και πάντως όχι προερχόμενοι από τον πολιτικό φορέα που σήμερα κάνει υψηλή πτήση στην επιλογή των πολιτών και βάζει τη σφραγίδα στη νέα εποχή.

Ένας άνθρωπος που με την υπογραφή του φόρτωσε την κοινωνία με το μνημόνιο, που στη δύσκολη πούλησε τον ευεργέτη του, ο οποίος τον έκανε από τίποτα, άνθρωπο κι συνομολόγησε στο πλάι ενός επικίνδυνα ενδοτικού, εξουσιολάτρη, όπως ο Σαμαράς, θα βρει πολλούς πρόθυμους για να τον δείρουν – κι όλους, σχεδόν, τους υπόλοιπους ‘Έλληνες να χειροκροτούν αυτούς που τον δέρνουν.

Έχει πολύ… ψωμί αυτή η περίοδος σε σχέση με τους ανθρώπους που οι μισοί – και βάλε – Έλληνες θα έδερναν χωρίς τύψεις για τα δεινά που προκάλεσαν στον τόπο και την κοινωνία:

Είδατε για παράδειγμα με πόση ευκολία ο άθλιος Παπαδήμος έβγαλε το θεσμικό του προσωπείο και έγινε ξανά, ότι ήταν πάντα, ένας βρωμερός υπάλληλος των διεθνών κερδοσκόπων. Υπονόμευσε, διέλυσε, κατέστρεψε όσο παρίστανε τον πρωθυπουργό. Τώρα λοιπόν που δουλεύει ξανά για την Goldman Shacks επιχειρεί με δηλώσεις του να αποτελειώσει ότι – κατά λάθος, προφανώς – έμεινε όρθιο, επί των σκοτεινών ημερών του…

Ακούσατε μήπως πως ξαφνικά ο ΣΕΒ … βρήκε λεφτά και εισηγείται την αύξηση του κατώτατου μισθού, ενώ πριν την ουσιαστική νίκη του Αλέξη Τσίπρα στις 6 Μαΐου, τάχα οι  βιομήχανοι κινδύνευαν να μετατραπούν σε … κλοσάρ;  

Πιστέψτε με, δεν είναι καθόλου εύκολο μεροκάματο να βρω  έναν αυτονόητο επίλογο σε αυτό το άρθρο. Είναι το ίδιο δύσκολο με το να προβλέψω ποιος θα είναι  ο επίλογος όλων αυτών των θλιβερών κι επικίνδυνων τύπων του μεταπολιτευτικού συστήματος του παλαιού δικομματισμού , τώρα που αποκαλύπτεται η ιδιοτέλεια τους…