Του Γιάννη Βασιλακόπουλου
Πολύ σκοτεινό φαίνεται για μερικούς το κατακάθι του φλιτζανιού.
Ήταν κακή ιδέα τέτοια εποχή να ασημώσουν την περαστική γύφτισα,για να τους πει
τον καφέ, έστω κι αν ήλπιζαν πως
δεν θα τους αναγνωρίσει. Όσο κι αν καμουφλαρίστηκαν.
Όσο κι αν ξεσκόριασαν την γκαμπαρντίνα του κατοχικού ρουφιάνου , μήπως δεν
καταλάβουμε ποιος μας καρφώνει και σε ποιους.
 |
| Του Γιάννη Βασιλακόπουλου |
Όσο κι αν ο ένας από αυτούς ζητούσε σανίδα σωτηρίας στον
εκπρόσωπο της χώρας των Ναζί, χαμογελώντας πιεσμένα, για τα ‘’κάλλη’’ της κάμερας.
Προσέξτε: Δεν πήγε να πάρει τη μεριά της Ελλάδος, αυτός ο παχύσαρκος, σύγχρονος
Εφιάλτης. Δεν πήγε να ρωτήσει «τι μπορεί να αλλάξει» από αυτό το αιμοσταγές
μνημόνιο για να ανασάνει η κοινωνία και η Πατρίδα. Πήγε να αξιοποιήσει την
κυνική άρνηση, ενός κάποιου Γκάμπριελ κι είδε βεβαίως το βήμα του νέου και
φέρελπι ηγήτορα της Ελληνικής κοινωνίας, να ανοίγει, το βήμα του και να
χάνεται, αφήνοντας το χοντρό Εφιάλτη , να κολυμπά μαζί με τον προσκυνημένο
εγγονό της δικής μας Πηνελόπης Δέλτα, στα βρομόνερα του ανήθικου
καιροσκοπισμού.
«Ξαφνικός
Θάνατος σας περιμένει στις 17 Ιουνίου», είπε και στους δυο η γύφτισα και ο ήχος
από τα βαριά βραχιόλια της φάνηκε σαν ήχος «νεκρώσιμης» ακολουθίας . Σαν
αιματηρή προειδοποίηση. Τι σημασία έχει που και στις 17 του μήνα θα περιφέρουν,
ασκόπως, το σαρκίο τους ως έμβια όντα.
Αφού η εξουσία είναι η ζωή τους και η ζωή τους είναι σύμφυτη με την εξουσία, τώρα,
που οριστικά θα χάσουν την εξουσία θα’
ναι σαν «νεκροί» σε ένα χλωμό πορτρέτο στοιχειών.
Έχει δίκιο το φλιτζάνι που ανακατώνει τη λερωμένη από την
ιστορία εικόνα τους με το σκοτεινό κατακάθι του καφέ χωρίς να ξεδιαλύνει ποιος
λεκές είναι ο πιο βρομερός. Έχει δίκιο
κι η γύφτισα π’ ακούει του λαού τον ήχο και προαγγέλλει το τέλος αυτών των δυο
ευνούχων της ιστορίας. Έχει δίκιο κι ο λεκές ακόμα που θα τους έχει από εδώ και
πέρα στο κατόπι για να τους ξεχωρίζουμε και να μην τους πλησιάσουμε ξανά και να
πάρουμε οριστικά τις τύχες μας από τα βρομόχερα τους …
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου