Ένα φάντασμα πλανάται πάνω από την Ευρώπη. Το φάντασμα του Ελληνισμού. Αυτή η πρώτη φράση του Κομουνιστικού μανιφέστου, ελαφρώς παραφρασμένη, στέκει σήμερα πιο επίκαιρη από ποτέ, για να στηρίξει το όραμα της συνέχειας του Ελληνισμού, στο δρόμο των αιώνων. Και την επικαλείται ένας αστός μετανοημένος που βλέπει την κοινωνία να καταρρέει και να μην αντιδρά, ως όμηρος της απόγνωσης. Μήπως τελικά πρέπει να τα αλλάξουμε όλα;
Οι Έλληνες έχουμε μπροστά μας μια μάχη. Κι από αυτήν τη μάχη δεν έχουμε να χάσουμε απολύτως τίποτα παρά μόνο τις αλυσίδες μας. Να και το επιμύθιο του μανιφέστου που ταιριάζει γάντι, στη συγκυρία. Κι ας το ξόρκιζαν κάποιοι σαν τον γράφοντα, ως τα σήμερα. Κι ας έχουν περάσει 129 χρόνια από τη μέρα που αναπαύθηκε ο Μάρξ στη γη του Χάιγκέητ. Στερνή μου γνώση...
Για σκεφτείτε το, μακριά από αγκυλώσεις: Μήπως μας χρειάζεται σήμερα ένας Μαρξ, «αντιπαθής» στο σύστημα, όσο ήταν στην εποχή του κι ο Σωκράτης, σε αυτούς που τον οδήγησαν στην αυτοκτονία, ή όσο ήταν ο Κολοκοτρώνης, σε αυτούς που τον κλείδωσαν στο Μπούρτζι;
Έχουμε μάχη: Γιατί πέρα από τη χρεωκοπία – πραγματική ή πλασματική – έχουμε να παλέψουμε και με όσους είτε προκάλεσαν, είτε σκάρωσαν τη χρεωκοπία αυτή. Δεν πρέπει αυτοί να τιμωρηθούν, κάπως, με κάποιο τρόπο ; Κι είναι σίγουρο πως όλοι αυτοί που φιμώνονται από τους παχυλούς στυλοβάτες των πλαστογράφων, είναι εκείνοι που εγγυώνται την «τιμωρία» τους, που μπορεί να μην είναι άλλη, από το ξεβόλεμα τους, μιαν, έστω, αργοπορημένη αποκαθήλωση. Να χουμε τόπο να σταθούμε είναι το ζητούμενο μετά τη λαίλαπα. Να χουμε γη να αποστάσουμε, χωρίς να μας αρκεί, λίγος ήλιος να μας φωτίζει, ούτε λίγος ουρανός για να «πετάμε»...
Αξίζουμε πιο πολλά από όσα έχουμε – και τα δικαιούμαστε γιατί αλλοτινά τα έχουμε κατακτήσει... Ας μην τους τα χαρίσουμε...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου