Μπροστά σε ένα νέο «διπολικό» σκηνικό

Γράφει ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΝΔΡΟΥΤΣΟΠΟΥΛΟΣ

Με την αίσθηση της κοινής γνώμης ότι κάνει θα αλλάξει στη χώρα μετά τις εκλογές, αλλά και με τη βεβαιότητα ορισμένων κομματικών στελεχών ότι «από τις 17 Ιουνίου θα αρχίσει η ανασυγκρότηση της Κεντροδεξιάς», πορευόμαστε, διστακτικά μεν, αλλά και κάπως αισιόδοξα στον δρόμο για τις κάλπες.

Αυτό, όμως, δεν έχει να κάνει με το «σάλπισμα Σαμαρά» για συσπείρωση των κεντροδεξιών πολιτικών δυνάμεων, κάτω από την «απειλή» των δημοσκοπικών στοιχείων που δείχνουν, κάτω από ορισμένες συνθήκες, ακόμη και τη δεύτερη θέση για τη ΝΔ.

Έχει, πρώτιστα, να κάνει με τη δημιουργία ενός νέου πολιτικού «σκηνικού» στο «διπολικό» πολιτικό σύστημα, που θα εξακολουθήσει να υπάρχει στη χώρα μας… μεταλλαγμένο, καθώς θα διαμορφωθεί σε «δίπολο» Κεντροδεξιάς – Κεντροαριστεράς, καθώς το ΚΚΕ, ως εκπρόσωπος της Αριστεράς, θα παραμείνει στο περιθώριο.

Ήδη, τα πρώτα «δείγματα» έχουν διαφανεί, αλλά είναι νωρίς ακόμη να οροθετήσουμε επακριβώς όλα τα στοιχεία που θα «περιχαρακώσουν» τα στεγανά των νέων πολιτικών σχηματισμών, καθώς δεν μπορούμε από τώρα να προσδιορίσουμε τα πρόσωπα εκείνα που θα κινηθούν προς τις δύο κατευθύνσεις, αφού θα είναι το λιγότερο «αστείο» να υπολογίσει κανείς ότι το σημερινό πολιτικό προσωπικό θα παραμείνει, ως έχει, και στο αύριο.

Κι αυτό, γιατί, πέρα από ηλικιακά, έχει «μεγαλώσει» και δεοντολογικά, κάτι που φαίνεται αυτήν την εποχή των προεκλογικών διεργασιών και εμφανίσεων, αφού καθημερινά ακούμε τα ίδια πράγματα με τρόπο που δεν πείθει πια, χωρίς να εμβαθύνουν όλοι τους –ένθεν κακείθεν της διελκυστίνδας των πολιτικών κομμάτων – στις πραγματικές ανάγκες της ελληνικής κοινωνίας, αλλά και στο πως μπορεί να σταθεροποιηθεί ή και να διαμορφωθεί, ανάλογα των περιστάσεων, στο status quo της χώρας μας εντός και εκτός συνόρων.                  

Και οι ραγδαίες πολιτικές εξελίξεις θεωρείται πως βρίσκονται προ των… πυλών. Ή για να είμαστε πιο ακριβείς, βρίσκονται πίσω από το σκέπαστρο της κάλπης, ανεξάρτητα με τι και πόσα «κουκιά» θα βγάλει για τον καθένα. Κι αυτό, γιατί τα υπάρχοντα κόμματα είναι πλέον «γερασμένα» σε μορφή και ιδεοπολιτική πλατφόρμα είτε προεδρεύουν σ’ αυτά ηλικιακά γερασμένοι πολιτικοί είτε νέοι. Γιατί, όσο νέος είσαι και όσο… ωραίος μπορεί να φαίνεσαι, δείχνεις γερασμένος μόνο μ’ αυτά που σκέφτεσαι και λές.