ΡΕΚΒΙΕΜ ΓΙΑ ΤΟΝ ΝΤΕΛΑΛΗ ΤΟΥ ΦΟΒΟΥ

Του Γιάννη Βασιλακόπουλου 

Ο ιστορικός θρίαμβος που σε κάθε περίπτωση θα καταγράψει στις εκλογές της προσεχούς Κυριακής, ο Αλέξης Τσίπρας – είτε κόβοντας πρώτος το νήμα, είτε καταγράψει εκπληκτικά ποσοστά κοινωνικής και πολιτικής επιρροής ανακατεύει για τα καλά την τράπουλα στο εγχώριο πολιτικό σκηνικό, αλλά μεταβάλει, σε μεγάλο βαθμό και τα δεδομένα στην Ευρώπη.

Ο ηγέτης της Ελληνικής Αριστεράς φαίνεται να είναι ο κυρίαρχος του παιχνιδιού ακόμη κι αν η ΝΔ κόψει τελικά, πρώτη το νήμα. Και τούτο διότι η ενδεχόμενη κυβέρνηση που θα σχηματίσει είτε ο κ. Σαμαράς, είτε ο κ. Αβραμόπουλος  θα είναι μάλλον το… κόκκινο χαλί που θα διαβεί ο Αλέξης Τσίπρας στην οδό της… πρωθυπουργίας του…

Οι αναλυτές είναι ξεκάθαροι: Μια κυβέρνηση Σαμαρά θα έχει μάξιμουμ τετράμηνη διάρκεια και θα καταρρεύσει υπό το βάρος της κοινωνικής αντίδρασης αφού βαρυνόμενος από την υπογραφή που έβαλε φαρδιά –πλατιά στο μνημόνιο, θα αναγκασθεί να εφαρμόσει αυτήν την πολιτική, υπαγορευμένη από την … απερχόμενη κ. Μέρκελ. Ταυτόχρονα η εμφυλιοπολεμική ρητορική που έχει υιοθετήσει δεν αποτελεί εγγύηση κοινωνικής ηρεμίας, τουναντίον προαναγγέλλει ασταθές και ταραγμένο  κοινωνικό – άρα και οικονομικό – περιβάλλον.

Την ίδια ώρα οι σχέσεις του κ. Σαμαρά με τον  φημολογούμενο προτεινόμενο για πρωθυπουργό Δημήτρη Αβραμόπουλο – αφού οι εν δυνάμει κυβερνητικοί σύμμαχοι της ΝΔ δεν φαίνεται να συμφωνούν  στο πρόσωπο του κ. Σαμαρά - λέγεται πως δεν βρίσκονται στην πιο… ανθισμένη τους εποχή. Οι δε «κυβερνητικοί σύμμαχοι» του κ. Σαμαρά, ήδη γνωρίζουν πως «παίζουν το κεφάλι» τους σε πολιτικό επίπεδο αν τον στηρίξουν καθώς αυτός θα είναι που τελικά θα ταυτιστεί με την φυγή μας από την ζώνη του Ευρώ, σε τρεις μήνες- όχι εξ’ αιτίας μας, αλλά επειδή το ευρώ θα εκμετρήσει το ζην… Σε αυτήν την περίπτωση οι κυβερνητικοί συνεταίροι του Μεσσήνιου θα τον ακολουθήσουν στη λήθη, ενώ ο Αλέξης Τσίπρας θα καλπάζει, ως ευρισκόμενος στην Αξιωματική Αντιπολίτευση, προς την αυτοδυναμία στις κάλπες που σίγουρα θα στηθούν, σε τέτοια περίπτωση, τον προσεχή  Οκτώβρη…

Σε περίπτωση νίκης του Αλέξη Τσίπρα τα πράγματα, ίσως, να μην είναι πιο εύκολα, σίγουρα όμως θα είναι, μεσοπρόθεσμα,  καλύτερα για την πατρίδα και τους πολίτες. Διότι ο 38χρονος ηγέτης έχοντας, όπως φαίνεται συνειδητοποιήσει πως δεν εκπροσωπεί πια μόνο μια παράταξη, αλλά ένα Έθνος και κυριαρχόντας ξεκάθαρα στην ενδοαριστερή μάχη δεν θα δυσκολευτεί να βρει κυβερνητικούς συμμάχους, αλλά οφείλει να διασφαλίσει την ηρεμία και την «κοινή γλώσσα» εντός του σχήματος που θα ορκίσει. Μεγάλο όπλο θα αποτελέσει το «μορατόριουμ» κοινωνικής ηρεμίας που φαίνεται πως είναι ο μόνος που μπορεί να διασφαλίσει …

Σύμφωνα με την ανάλυση ενός σημαντικού και έγκυρου δημοσκόπου, του Γιάννη Μαυρή (www.mavris.gr/)η μετεκλογική δυναμική που καταγράφει ο ΣΥΡΙΖΑ είναι σαφώς μεγαλύτερη, όχι μόνον από την αντίστοιχη της ΝΔ, αλλά και σε σύγκριση με το προεκλογικό ρεύμα που δημιουργήθηκε υπέρ του τις δύο τελευταίες εβδομάδες της πρόσφατης προεκλογικής περιόδου. Μετά τις εκλογές του Μαΐου, αυτή η κοινωνική κίνηση  προσλαμβάνει χαρακτήρα εκλογικού άλματος και συνιστά μια απότομη και δομική μεταβολή. (Το φαινόμενο περιγράφεται επακριβώς από τον αγγλικό όρο «structural break»). Από την πλευρά των κομματικών προτιμήσεων, το γενικευμένο εκλογικό ρεύμα προς τον ΣΥΡΙΖΑ εμφανίζεται ιδιαίτερα πολυσυλλεκτικό: Απορροφά ένα σημαντικό τμήμα του ευρύτερου περίγυρου των ψηφοφόρων του ΚΚΕ, το μεγαλύτερο τμήμα των ψηφοφόρων των μικρών σχηματισμών της αριστερής διαμαρτυρίας (ΑΝΤΑΡΣΥΑ, εξωκοινοβουλευτική αριστερά, ΟΧΙ, Οικολόγοι), αλλά και το μεγαλύτερο τμήμα της δεξιάς αντιμνημονιακής διαμαρτυρίας (ΑΝΕΛ, ΧΑ). Τέλος, προσελκύει και μερίδα ψηφοφόρων που στις εκλογές της 6^ης Μαίου είχαν επιλέξει την αποχή.