Η ΔΥΣΚΟΛΙΑ ΤΟΥ ΝΑ ΕΙΣΑΙ «ΚΑΛΟΣ ΕΛΛΗΝΑΣ»

Του Γιάννη Βασιλακόπουλου

Τώρα που βράδιασε για τα καλά και καθώς η αποπνικτική ζέστη αρχίζει τις τακτικές νυχτερινές της εξόδους, τα γεγονότα του πρωινού περνούν σα φιλμ μπροστά μου και μου δίνουν μπόλικο υλικό για γράψιμο. Γεννούν όμως και απορίες… Ερωτήματα ευρύτερα, βαθειά πολιτικά, κοινωνικά και εθνικά που όμως υπερβαίνουν με αρκετή άνεση το σκάμμα της μικροπολιτικής. Θα «κλέψω» λίγες αράδες του Ντοστογιέφσκι για να αναρωτηθώ, όπως αυτός κάποτε για το δικό του Έθνος «ποιος είναι ο καλός Έλληνας»;. Θέλοντας να υπερασπιστώ μέχρι ρανίδας τον Πατριωτισμό μου αλλά και την πίστη μου στην κοινωνική δικαιοσύνη – αλλά όχι να διεκδικήσω την πατρότητα ή την αποκλειστικότητα των δυο αυτών χαρακτηριστικών, θέλω να μοιραστώ μερικές σκέψεις, αν όχι με τους όποιους αναγνώστες μιας «μικρής» εφημερίδας ή ενός προσωπικού ιστολογίου, τουλάχιστον μ’ αυτήν την πρώτη τόσο ζεστή νύχτα του Ιουνίου…

Είναι καλός Έλληνας αυτός που χαστουκίζει δυο βουλευτίνες της αριστεράς, μαχαιρώνει δυο – τρεις κακόμοιρους μετανάστες και φέρει ως ένα φύλλο συκής τον… πατριωτισμό του, ή τη σημαία μας ; Τι θα έλεγε γι αυτόν αν ζούσε ο πατέρας της παγκόσμιας διαλεκτικής φιλοσοφίας, ο Σωκράτης; Προφανώς δεν θα προλάβαινε να του πει τίποτα που να του ηχεί δυσάρεστο, διότι θα διέτρεχε τον κίνδυνο να τον… χαστουκίσει κι αυτόν.

Στον αντίποδα σαν να μου φαίνεται πως καλός Έλληνας είναι ο αιώνιος, ο οικουμενικός Έλληνας, ο φιλόξενος Έλληνας, αυτός που προστατεύει το Έθνος,  και το μεγαλώνει στ’ αλήθεια με την διάδοση της Ελληνικής παιδείας, μη υπογράφοντας μνημόνια υποτέλειας ούτε και νομιμοποιώντας ακραίες συμπεριφορές, σεβόμενος τα δικαιώματα όλων… Αυτός ο Έλληνας κατεβάζει τη σβάστικα από την Ακρόπολη – δεν υποστέλλει την Ελληνική σημαία…

Είναι καλός Έλληνας αυτός που καταφεύγει σε πολιτικό εκβιασμό και κοινωνική τρομοκρατία υφαίνοντας ένα υφαντό φόβου, γιομάτο ψεύτικα διλήμματα, προκειμένου να ικανοποιήσει τη δική του φιλοδοξία κάνοντας τις απειλές αιμοσταγών αρπακτικών, δικά του επιχειρήματα, μετατρέποντας τα σε ανθελληνικά και αντικοινωνικά τηλεοπτικά σποτ;

Στον αντίποδα υπάρχει ο καλός Έλληνας που ψηφίζει σε κάθε συγκυρία ότι είναι καλό για την Ελλάδα. Κι αν η πατριωτική συνείδηση τον οδηγεί στην Ριζοσπαστική Αριστερά την ακολουθεί χωρίς  αγκυλώσεις, γιατί σήμερα αυτό είναι για το καλό του τόπου…

Είναι καλός Έλληνας αυτός που η ανικανότητα του, ως κρατικού λειτουργού, οδηγεί τους πολίτες στην αυτοδικία επειδή η αστυνομία δεν λαμβάνει ως «ευαγγέλιο» την πολιτική βούληση να προστατεύσει τους πολίτες ;

Όχι. Καλός Έλληνας είναι αυτός που κουβαλά την αυτοδικία ως τύψη, ως ερινύα και το ομολογεί…  Δεν θα την έκανε  ποτέ, αν…  

Γιατί ο καλός Έλληνας είναι, εδώ και αιώνες συνυφασμένος με τον ανθρωπισμό. Και εμένα, μη νομίσετε, μου πήρε χρόνια να το καταλάβω ώσπου ξέφυγα από το «μαντρί» της Δεξιάς.

Γιατί σε αυτό το μαντρί ο λύκος είναι μέσα… Του γλυτώνεις μοναχά αν πηδήξεις το φράχτη. Κι εγώ πήδησα ζεστή μου νύχτα του Ιούνη…