Ψηφίζοντας ελπίδα και όχι φόβο…

Του Γιάννη Βασιλακόπουλου

Οι απαντήσεις στα προβληματικά δεδομένα του σήμερα είναι εξοργιστικά απλές. Τόσο απλές που, ο ωμός εκβιασμός που αρθρώνει ο Αντώνης Σαμαράς, ως πνιγμένος που πιάνεται από τα μαλλιά του και διαπιστώνει, αίφνης,  πως έχει μείνει… καραφλός, αγγίζει τα όρια της ύβρεως… Φαντάζει σαν ένας κακοποιός, από αυτούς που στους καιρούς μας συναντώνται συχνότερα από τα κουνούπια τον Αύγουστο και κοστολογούν πάμφθηνα την ανθρώπινη ζωή, ο οποίος πανικόβλητος καθώς είναι κολλά το πιστόλι στον κρόταφο του ανυπεράσπιστου θύματος, ζητώντας κατειλημμένος από φονικό αμόκ ότι έχει και δεν έχει μέσα το σπίτι που διάλεξε να ληστεύσει…

Άρρωστα μυαλά – και μόνον τέτοια- θα μπορούσαν να εμπνευσθούν την καπηλεία των παιδικών προσώπων στο βωμό της δημιουργίας του γνωστού εμετικού προεκλογικού «μυνήματος» της Ν. Δ. Το όριο του πολιτικού κανιβαλισμού μόλις ξεπεράστηκε με το πρώτο «πάμε» του σκηνοθέτη αυτού του απάνθρωπου, αντικοινωνικού και ευθέως ανθελληνικού σποτ… Σπορά φόβου και μόνον…

Ποιος ανέχεται αυτήν την τρομολαγνεία; Κανείς ! Ποιος μπορεί έστω ψελλίζοντας να την «υπερασπισθεί». Επίσης κανείς… Για αυτό άλλωστε ο αρχηγός της ΝΔ κρύφτηκε τρέμοντας κάθε ενδεχόμενο δημόσιου διαλόγου με τον Αλέξη Τσίπρα. Πως η διασπορά του φόβου να αντιμετωπίσει την ελπίδα; Πως μια υπερήφανη κοινωνία σαν την Ελληνική να συγχωρέσει έναν αναιδή και ξεπερασμένο πολιτικό που στο βωμό της «βαμπιρικής» φιλοδοξίας του πληρώνει ένα σκηνοθέτη για να υποστείλει την Ελληνική σημαία στο έτερο εμετικό, περίπου προδοτικό, σποτ του κόμματος του;

Ποτέ δεν θα δοθεί, από την κοινωνία, αυτή η «άφεση» στον «αρχηγό» ενός κόμματος που είναι, ότι απέμεινε, από την ΝΔ. Διότι, έχει γραφτεί πολλές φορές, την προδοσία πολλοί – τουλάχιστον – ανέχτηκαν. Τον προδότη κανείς!