Η Πομπηία ήταν πόλη της νότιας Ιταλίας, στην πλευρά του Ιονίου πελάγους. Χτίστηκε τον 5ο αιώνα από τους Έλληνες στις ακτές της Καμπανίας στους πρόποδες του Βεζούβιου, κοντά στη Ρώμη. Η Πομπηία ήταν πόλη ανθηρή, με πληθυσμό 20.000-30.000 κατοίκους. Το 63 μ.Χ. έγινε ένας σφοδρότατος σεισμός, που συντάραξε την ωραία και πλούσια αυτή πόλη. Αλλά ο σεισμός αυτός δεν ήταν παρά το προμήνυμα για την ολοσχερή καταστροφή της. Πράγματι λίγα χρόνια αργότερα, στις 14 Αυγούστου του 79 μ.Χ., μετά από μια φοβερή έκρηξη του Βεζούβιου, ένα τεράστιο κύμα από λάβα, στάχτη και φωτιά έθαψε για πάντα, μέσα σε λίγες ώρες, την εύθυμη, σπάταλη και πανέμορφη ρωμαϊκή πόλη.Αν δεν μας οδηγεί σε συνειρμούς όλη αυτή η περιγραφή, τότε εθελοτυφλούμε. Οι τόνοι των σκουπιδιών, οι δικαιολογημένες κοινωνικές αντιδράσεις, οι παρυφές της ανέχειας στην οποία πλησιάζουμε και η παντελής πολιτική ανεπάρκεια σε συνδυασμό με τον ενδοτισμό των κυβερνώντων και η τυφλή οργή των κυβερνωμένων αποτελούν δείγματα όχι απλώς παρακμής, αλλά πλήρους σήψης. Και καθώς η γάγγραινα απλώνεται λίγοι βλέπουν την λάβα, την στάχτη και το έρεβος που μας σκεπάζει. Δεν είμαστε πια "Μεθυσμένη πολιτεία". Περικυκλωμένοι από τις φλόγες είμαστε, στις οποίες καίγονται και τα... χλωρά, μαζί με τα ξερά που λέει κι ο λαός μας. Πλησιάζουν Χριστούγεννα και δεν γιορτάζουμε. Όχι μόνο γιατί οι πόλεις μας μένουν γκρίζες κι αστόλιστες. Ούτε γιατί μας έχει καταβάλει η ηττοπάθεια, που κάποιοι πολιτικοί μας ταγοί έσπειραν εκουσίως. Αλλά γιατί η καρβουνιασμένη λάβα του ηφαιστείου, ήδη μυρίζει σαν να είναι πολύ κοντά. Και γιατί ξέρουμε πως η δική μας Πομπηία ήδη έχει τυλιχτεί στις φλόγες... Και οι πάλαι ποτέ γλεντοκόποι ταγοί, σήμερα απρόθυμοι να βοηθήσουν, μας παρέδωσαν σε αχόρταγους δανειστές που χορεύουν Διονυσιασμένοι γύρω από το εξεγερμένο ηφαίστειο...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου