Ο μύθος του "τεμπέλη Έλληνα" κι άλλες φτηνές δικαιολογίες

Του Γιάννη Βασιλακόπουλου

Όλα τα κομμάτια του ψηφιδωτού της πλήρους αποσύνθεσης αυτού του πολιτικού συστήματος συντείνουν σε ένα συμπέρασμα: Πως αυτό το σάπιο, πλέον, οικοδόμημα, απέρχεται αποτυχημένο και εκδικείται απερχόμενο. Εκδικείται αυτό το Έθνος, τη ρίζα της παγκόσμιας ιστορίας και του οικουμενικού πολιτισμού. Αναζητεί συνενόχους για την αποτυχία του και την γρήγορη σήψη ανάμεσα μας - ανάμεσα στον λαό που επιβίωσε, χιλιάδες χρόνια, αναπαρήχθη και πρόσφερε στην γήινη διαδρομή. Ψάχνει συνυπεύθυνους μέσα στους κόλπους πολιτών που γενιές τώρα χτίζουν, αλλά τελικώς κάνουν το λάθος να επαναπαύονται σε διακηρύξεις χωρίς αντίκρισμα ανθρώπων μετρίων, αναξίων ή και ενδοτικών που τους βολεύει η ''αγρανάπαυση'' στην κακή νοοτροπία του ωχαδελφισμού που  κατατρίχει, μερικούς από τους νεοέλληνες. Δεν φταίνε οι ηγήτορες του συστήματος, λένε οι τροφοδότες του. Γιατί δεν φταίνε; Μήπως τάχα βοήθησαν να διασωθεί ότι έχτισε η περασμένη γενιά, σε αυτόν τον τόπο για να το πάρει η νέα γενιά και να το εξελίξει; Μήπως προστάτευσαν τα αγροτικά μας προϊόντα; Μήπως περιφρούρησαν την ζωοδότρα δύναμη του πανάρχαιου πολιτισμού μας; Μήπως ανέπτυξαν τον Τουρισμό μας; Μήπως αξιοποίησαν τον Εθνικό μας πλούτο; Φταίει, λένε, ο"τεμπέλης Έλληνας". Γιατί; Μήπως δεν δούλευαν τρεις από τους τέσσερις μιας οικογένειας πριν οι πολιτικές - κυρίως του ΠΑΣΟΚ, αλλά και με αρκετή ευθύνη της ΝΔ- μας ρίξουν στον Λαβύρινθο των δανειστών; Πάντα, θα πείτε ζούσαμε με δανεικά. Και βολευτήκαμε. Ίσως.  Αλλά αυτό το πολιτικό σύστημα που ξεπάστρεψε ρίζα - ρίζα την εθνική μας κυριαρχία και την κοινωνική μας συνοχή ήταν φαίνεται πιο βολεμένο από τους πολίτες. Διότι, είχε κι αυτό δανεική ισχύ, δανεική επιρροή και δανεική επαφή με το σήμερα και το αύριο. Χρειαζόμαστε νέους πολιτικούς ηγέτες. Βγαλμένους από τα σπλάχνα της κοινωνίας κι όχι από τις στάχτες των τζακιών της κατεστημένης πολιτικής τάξης.  Τέτοιους που να καταξιώνουν τα ταλέντα του Έλληνα και τον πλούτο της υπέροχης αυτής πατρίδας κι όχι να αποθεώνουν τις αδυναμίες της φυλής μας, όταν αυτές ενσκύπτουν. Χρειαζόμαστε νέο πολιτικό όραμα που δεν μπορεί να είναι "να δανειστούμε φθηνότερα" από άυλες κι απρόσωπες αγορές. Δεν μας αξίζει τέτοιος ξεπεσμός. Η Ελλάδα πρόορισθαι να ζήσει. Και θα ζήσει αν ο κ.Παπανδρέου και η παρέα του είναι η τελευταία κυβέρνηση, βαλτή από ξένες δυνάμεις.