Εύκολα λόγια πλημμύρισαν τη Βουλή των Ελλήνων τις πρώτες δυο ημέρες της συζήτησης του προϋπολογισμού. Αδούλευτες κουβέντες που γράφτηκαν κι αρθρώθηκαν βιαστικά από τους βουλευτές - κυρίως - των δυο μεγάλων κομμάτων που στάθηκαν φτωχές όχι μόνο για να πείσουν ότι οι αγορητές γνωρίζουν την λύση στην κρίση, αλλά, φτωχές ακόμη και για να μας δώσουν να καταλάβουμε πως οι εκπρόσωποι μας στο κοινοβούλιο, έχουν κατανοήσει την ύπαρξη αυτής καθ' αυτής της κρίσης. Αίφνης συνέλαβα τον εαυτό μου να συμφωνώ με πολλούς από τους ομιλητές της Αριστεράς, όχι απαραίτητα επειδή στις προσεγγίσεις τους υπάρχει η διέξοδος στο αδιέξοδο, αλλά διότι στις τοποθετήσεις τους έχουν καταφέρει, τουλάχιστον, να περιγράψουν το πρόβλημα, στην πλήρη διάσταση του...
Διότι, είναι αλήθεια πως αυτό που χρεωκόπησε στις μέρες μας είναι το οικοδόμημα του Καπιταλισμού. Κι ό,τι ναυάγησε, ήταν οι νεοφιλελεύθερες "συνταγές σωτηρίας" που στην ουσία μας οδήγησαν εδώ.Οι δε εγχώριοι εκπρόσωποι τους, ο κ. Παπανδρέου, η κ. Μπακογιάννη, ο κ. Ανδριανόπουλος προκαλούν μονάχα κοινωνικό εμετό με την εμμονή τους, σε αυτές.
Ο Καπιταλισμός ξόφλησε διότι έδωσε πληθώρα αγαθών, από έναν ολιγοπωλιακό πλούτο στις κοινωνίες με αντάλλαγμα "να μην ψηφίζουν τους κομουνιστές και τους τα πάρουν πίσω". Σήμερα ο ίδιος ο Καπιταλισμός, ζητεί πίσω εκβιαστικά αυτά τα αγαθά, πιστεύοντας οτι "διέγραψε" τον Κομουνιστικό κίνδυνο, ως αντίπαλο δέος. Τα ζητεί από κοινωνίες που δεν τα έχουν για να τα επιστρέψουν γιατί τα κατανάλωσαν λαίμαργα, όπως ο καπιταλισμός τις δίδαξε...Οπότε η θηλιά σφίγγει. Η λύση βρίσκεται στον "λαϊκό καπιταλισμό" και, πλέον, στην Εθνικοποίηση του πλούτου. Μικρές ιδιωτικές παραγωγικές μονάδες και συνεταιρισμοί μπορούν να φέρουν ξανά την ανάπτυξη. Αυτές πρέπει να συνδυαστούν με την επανασύσταση ενός ισχυρού αλλά όχι τεράστιου κράτους που θα βασίζεται στον εθνικό του ιστό και θα αξιοποίει τον Εθνικό πλούτο της χώρας. Όσο το Έθνος είναι ταπεινωμένο και οι ταγοί του σκύβουν το κεφάλι σε αχόρταγους δανειστές, θα αντιμετωπίζουμε χρεωκοπημένη κοινωνία, ποδηγετιμένο πνεύμα και ανάξιους πολιτικούς. Κι όσο οι πολίτες βάζουν το χέρι στην τσέπη τους και αγγίζουν μονάχα την φόδρα τους θα μας προσπερνά η ίδια η ιστορική στιγμή.Όλα αυτά μονάχα ένα κομμάτι της Αριστεράς, έχει βρει το θάρρος να τα πει. Κι αν υπήρχε, στην Ελλάδα, μια σοβαρή λαϊκή πατριωτική Δεξιά, - όχι με το σαθρό υπόβαθρο και την ιδεολογική ανυπαρξία του ΛΑΟΣ - θα μπορούσαν οι δυο αντίθετες γωνίες του ιδεολογικού χάρτη, όσο κι αν ακούγεται ασύμβατο, να συνθέσουν την λύση. Διότι, όσο κι αν ακούγεται ως ιδεολογικό παράδοξο ένα κομμάτι της Ελληνικής Αριστεράς, σκέφτεται, δρα και παρεμβαίνει, πατριδοκεντρικά. Κι έχει μόνο να κερδίσει από αυτό...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου