Σάν κάποιο προσωπικό στοίχημα που πάλευε να το κερδίσει μέχρι τέλους έμοιαζε ο αγώνας της Ζακλίν ντε Ρομιγί για την καθιέρωση των ελληνικών γραμμάτων στα γαλλικά σχολεία.Ο αγώνας της όμως σταματάει εδώ αφού <<έφυγε>> από την ζωή πλήρης ημερών σε ηλικία 97 ετών.
Η Ζακλίν ντε Ρομιγί μεγάλη ελληνίστρια, ακαδημαϊκός και η πρώτη γυναίκα καθηγήτρια του college de France γνωστή για τις μελέτες της στο χώρο του αρχαιοελληνικού πολιτισμού , η οποία ενσάρκωνε μία ουμανιστική αντίληψη του πολιτισμού,έγραψε σε διάστημα άνω των 60 ετών ,πολλά έργα.
Γεμάτη θαυμασμό γιά την εποχή εκείνη ,μελέτησε πολύ Θουκυδίδη,που την γοήτευσε με την ωραιότητα και την ευαισθησία του λόγου του,τον οποίο αποκαλούσε ‘’έναν από τους άντρες της ζωής της’’,όπως επίσης τον Όμηρο.τον Αισχύλο,τον Ευριπίδη.
Όσοι συνάντησαν αυτήν την μικροκαμωμένη γυναίκα με τα μπλέ μάτια και τα λευκά μαλλιά ,διαπίστωσαν ότι τα ελληνικά την έκαναν ευτιχισμένη ,ότι την διέκρινε μία βαθιά εσωτερική γαλήνη και ότι ήταν ένας άνθρωπος παθιασμένος και με χιούμορ παρά το γεγονός ότι τα τελευταία της χρόνια ήταν τυφλή.
Η Ζακλίν ντε Ρομιγί γεννήθηκε στις 26 Μαρτίου του 1913 στην πόλη Σαρτρ.Ο εβραίος πατέρας της σκοτώθηκε στο μέτωπο όταν η Ζακλίν ήταν ενός έτους.Την μεγάλωσε η μητέρα της, η οποία ήταν μυθιστοριογράφος.
Σπούδασε Λατινικά και Αρχαία Ελληνικά στο ‘’Lycee Moliere’’.Σε ηλικία μόλις 17 ετών ,το 1933,γίνεται η πρώτη γυναίκα υποψήφια στο Concours General της Γαλλίας (γενικές εξετάσεις για αριστούχους) και η δεύτερη γυναίκα ακαδημαϊκός στη Γαλλική Ακαδημία, μετά την Μαργκερίτ Γιουρσενάρ.
Μεταφράστρια των Ελλήνων κλασικών στα γαλλικά η Ζακλίν ντε Ρομιγί, δημοσίευσε πλήθος μελετών για την αρχαία ελληνική γραμματεία και ιστορία ενώ δίδαξε ως καθηγήτρια της αρχαίας ελληνικής γραμματείας στα πανεπιστήμια της Λιλ, της Σορβόνης και στο College de France.
Κατά τη διάρκεια της καριέρας της διατέλεσε διδάκτωρ σε μερικά από τα μεγαλύτερα πανεπιστήμια του κόσμου, ανάμεσα στα οποία αυτά της Οξφόρδης, των Αθηνών, του Δουβλίνου, του Μόντρεαλ και του Γέιλ.Το 1995 της δόθηκε η ελληνική υπηκοότητα και το 2001 ανακηρύχθηκε πρέσβειρα του Ελληνισμού.
Έχει τιμηθεί με το βραβείο Ambatiélos de l’ Académie des inscriptions et belles-lettres (1948), το βραβείο Croiset de l’Institut de France (1969), το βραβείο Langlois de l’Académie francaise (1974), το Grand Prix d’Académie της Académie francaise (1984), το βραβείο Ωνάσης (Αθήνα, 1995).
Εκεί που νομίζαμε ότι τα ελληνικά είχαν πεθάνει, η Ζακλίν ντε Ρομιγύ μας είπε ότι η κρίσητων ελληνικών, που είναι ταυτόχρονα και μια κρίση των ανθρωπιστικών σπουδών, θα είναι σύντομη και θα παρέλθει γρήγορα. «Οπως και να ΄χει- και για να παραμείνουμε στην εκπληκτική ιστορία μιας εξελικτικής πορείας που μας οδηγεί από τον 15ο αιώνα π.Χ. μέχρι τον 21ο- το σίγουρο είναι πως σαστίζει κανείς μπροστά στη δύναμη με την οποία διαδόθηκε η ελληνική γλώσσα μέσα από τόσες κρίσεις και αναγεννήσεις» έγραφε.Σ’αυτό το βιβλίο η Ρομιγύ υποστήριζε και κάτι άλλο πολύ σημαντικό: ότι η ελληνική γλώσσα δεν αποτελεί μόνο μέσο πρόσβασης στα ίδια τα κείμενα αλλά και το ότι η ποιότητά της διαμόρφωσε την ποιότητα των έργων.
«Όλος ο κόσμος πρέπει να μάθει Ελληνικά ,γιατί η Ελληνική γλώσσα μας βοηθάει πρώτα απ’ όλα να καταλάβουμε τη δική μας γλώσσα». - J.d.R.
Η Ζακλίν ντε Ρομιγί μεγάλη ελληνίστρια, ακαδημαϊκός και η πρώτη γυναίκα καθηγήτρια του college de France γνωστή για τις μελέτες της στο χώρο του αρχαιοελληνικού πολιτισμού , η οποία ενσάρκωνε μία ουμανιστική αντίληψη του πολιτισμού,έγραψε σε διάστημα άνω των 60 ετών ,πολλά έργα.
Γεμάτη θαυμασμό γιά την εποχή εκείνη ,μελέτησε πολύ Θουκυδίδη,που την γοήτευσε με την ωραιότητα και την ευαισθησία του λόγου του,τον οποίο αποκαλούσε ‘’έναν από τους άντρες της ζωής της’’,όπως επίσης τον Όμηρο.τον Αισχύλο,τον Ευριπίδη.
Όσοι συνάντησαν αυτήν την μικροκαμωμένη γυναίκα με τα μπλέ μάτια και τα λευκά μαλλιά ,διαπίστωσαν ότι τα ελληνικά την έκαναν ευτιχισμένη ,ότι την διέκρινε μία βαθιά εσωτερική γαλήνη και ότι ήταν ένας άνθρωπος παθιασμένος και με χιούμορ παρά το γεγονός ότι τα τελευταία της χρόνια ήταν τυφλή.
Η Ζακλίν ντε Ρομιγί γεννήθηκε στις 26 Μαρτίου του 1913 στην πόλη Σαρτρ.Ο εβραίος πατέρας της σκοτώθηκε στο μέτωπο όταν η Ζακλίν ήταν ενός έτους.Την μεγάλωσε η μητέρα της, η οποία ήταν μυθιστοριογράφος.
Σπούδασε Λατινικά και Αρχαία Ελληνικά στο ‘’Lycee Moliere’’.Σε ηλικία μόλις 17 ετών ,το 1933,γίνεται η πρώτη γυναίκα υποψήφια στο Concours General της Γαλλίας (γενικές εξετάσεις για αριστούχους) και η δεύτερη γυναίκα ακαδημαϊκός στη Γαλλική Ακαδημία, μετά την Μαργκερίτ Γιουρσενάρ.
Μεταφράστρια των Ελλήνων κλασικών στα γαλλικά η Ζακλίν ντε Ρομιγί, δημοσίευσε πλήθος μελετών για την αρχαία ελληνική γραμματεία και ιστορία ενώ δίδαξε ως καθηγήτρια της αρχαίας ελληνικής γραμματείας στα πανεπιστήμια της Λιλ, της Σορβόνης και στο College de France.
Κατά τη διάρκεια της καριέρας της διατέλεσε διδάκτωρ σε μερικά από τα μεγαλύτερα πανεπιστήμια του κόσμου, ανάμεσα στα οποία αυτά της Οξφόρδης, των Αθηνών, του Δουβλίνου, του Μόντρεαλ και του Γέιλ.Το 1995 της δόθηκε η ελληνική υπηκοότητα και το 2001 ανακηρύχθηκε πρέσβειρα του Ελληνισμού.
Έχει τιμηθεί με το βραβείο Ambatiélos de l’ Académie des inscriptions et belles-lettres (1948), το βραβείο Croiset de l’Institut de France (1969), το βραβείο Langlois de l’Académie francaise (1974), το Grand Prix d’Académie της Académie francaise (1984), το βραβείο Ωνάσης (Αθήνα, 1995).
Εκεί που νομίζαμε ότι τα ελληνικά είχαν πεθάνει, η Ζακλίν ντε Ρομιγύ μας είπε ότι η κρίσητων ελληνικών, που είναι ταυτόχρονα και μια κρίση των ανθρωπιστικών σπουδών, θα είναι σύντομη και θα παρέλθει γρήγορα. «Οπως και να ΄χει- και για να παραμείνουμε στην εκπληκτική ιστορία μιας εξελικτικής πορείας που μας οδηγεί από τον 15ο αιώνα π.Χ. μέχρι τον 21ο- το σίγουρο είναι πως σαστίζει κανείς μπροστά στη δύναμη με την οποία διαδόθηκε η ελληνική γλώσσα μέσα από τόσες κρίσεις και αναγεννήσεις» έγραφε.Σ’αυτό το βιβλίο η Ρομιγύ υποστήριζε και κάτι άλλο πολύ σημαντικό: ότι η ελληνική γλώσσα δεν αποτελεί μόνο μέσο πρόσβασης στα ίδια τα κείμενα αλλά και το ότι η ποιότητά της διαμόρφωσε την ποιότητα των έργων.
«Όλος ο κόσμος πρέπει να μάθει Ελληνικά ,γιατί η Ελληνική γλώσσα μας βοηθάει πρώτα απ’ όλα να καταλάβουμε τη δική μας γλώσσα». - J.d.R.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου