Αναγκαία η Ευρώπη των Εθνών

Του Γιάννη Βασιλακόπουλου 

Η σύνοδος κορυφής της Ευρωπαϊκής Ένωσης που ξεκινά σήμερα χαρακτηρίζεται από τους αναλυτές ως η πιο κρίσιμη στην ιστορία της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Δεν είναι. Θα ήταν τέτοια αν οι ηγέτες των "27" δεν μαζεύονταν σήμερα στις Βρυξέλλες, ζαλισμένοι από τις απανωτές "καρπαζιές" που καταφέρνει η κρίση στις κοινωνίες των χωρών - μελών, απλώς για να προτείνει ο καθένας το δικό του παυσίπονο, ανάλογα με το τι αντέχει ο κάθε "οργανισμός", κάθε κράτους - μέλους ξεχωριστά, αντιμετωπίζοντας, πρόσκαιρα, τον "πόνο της καρπαζιάς''. Αυτό αποτελεί απλώς διαχείριση της κρίσης και αντιμετώπιση της "ασθένειας" βήμα - βήμα, ώσπου να ανακοινωθεί από τους επαϊοντες πως ο... ασθενής ( η Ευρωπαϊκή Ένωση) είναι κλινικά νεκρός. Η σύνοδος που ξεκινά σήμερα θα ήταν, όντως, ιστορική αν έπεφτε στο τραπέζι η παραδοχή ότι αυτό το ενιαίο μοντέλο ναυάγησε διότι πριν χτιστεί, δεν συνεκτιμήθηκε η ανομοιογένεια ανάμεσα στα κράτη - μέλη. Κι αν αυτή η παραδοχή συνοδευόταν με την πρόταση της επιστροφής σε μια Ευρώπη των Εθνών, με χαλαρή οικονομική σύνδεση και δυνατότητα δημιουργίας περιφερειακών συμμαχιών που θα έβγαζαν κάποιες χώρες από τα αδιέξοδα τους. Αυτή η Ευρώπη θα είχε σαν πηρύνα της σκέψης της τον σεβασμό των Εθνικών συμπεριφορών ιστορικών καταβολών και ιδιαιτεροτήτων κάθε χώρας, την εκτίμηση της κάθε εγχώριας οικονομικής πραγματικότητας ξεχωριστά και την αξιοποίηση του Εθνικού πλούτου κάθε χώρας, από την ίδια την χώρα προς όφελος πρώτα των πολιτών της και μετά της όποιας Ένωσης. Αν αυτό το μοντέλο είχε ακολουθηθεί θα είχαμε αποφύγει το "καταστροφικό ντόμινο". Διότι, σε λίγο καιρό όσο και να παράγει ο "βαρύς" Γαλλο- Γερμανικός άξονας, οι μικρότερες σε δυνατότητα χώρες εγκλωβισμένες σε ένα προβληματικό κοινό νόμισμα που παραπατά μεθυσμένο, δεν θα μπορούν να καταναλώσουν τα παραγόμενα, αλλά ούτε και να αναπτυχθούν οι ίδιες. Οπότε θα τεθεί εν αχρηστία η δήθεν Ευρωπαϊκή Οικονομική υπερδύναμη. Το Ευρώ έγινε άκαιρα και επιβλήθηκε σε όλα τα κράτη της νυν Ευρωζώνης - η οποία θα διαλυθεί- ακόμη πιο άστοχα. Δεν μπορούν να συνυπάρξουν στην ίδια ένωση η Γερμανία με την πάμπτωχη Λετονία.Ούτε η Πολωνία, ως υπερατλαντικός "Ρουφιάνος" των ΗΠΑ με τους Γάλλους φορείς της κοινής Ευρωπαϊκής προοπτικής. Την ίδια ώρα όταν το Ελληνικό μέλλον μπορεί να τεκμηριωθεί πιο αξιόπιστα στην συνεργασία με την Ρωσία και τις δυο άλλες εκκολαπτόμενες παγκόσμιες υπερδυνάμεις, την Κίνα και την Ινδία, γιατί πρέπει να παραμένουμε σχεδόν μοιρολατρικά κάτω από την αγχώνη των εντολοδοτών του κ.Παπανδρέου, δανειστών μας;