Ο ρόλος τους και το μέλλον μας

Του Γιάννη Βασιλακόπουλου

Βλέπω γύρω μου, πρόσωπα σκυθρωπά. Στ’ αλήθεια, όχι όπως αντίστοιχα έβλεπε ο Παπανδρέου «πρόσωπα χαμογελαστά» για τις ανάγκες ενός παλιού προεκλογικού σποτ του ΠΑΣΟΚ. Βλέπω μια κοινωνία να βουλιάζει στο τέλμα, όχι τόσο της οικονομικής κρίσης, όσο της δυσπιστίας απέναντι σε κάθε τι θεσμικό και της απροθυμίας να συμμετάσχει στον σχεδιασμό του αύριο. Βλέπω απαθείς διανοούμενους, αμήχανα πολιτικά σχήματα, μια πατρίδα που ενώ έχει ιστορική και φυσική θέση στο κέντρο του κόσμου, και πάντως της σκέψης μας, ζητεί βοήθεια χωρίς να την ακούει κανείς. Η λύση σε όλα αυτά τα πραγματικά δεινά βρίσκεται, όσο κι αν αυτό ακούγεται κοινότυπο στην ευθεία αντιστροφή της πραγματικότητας που περιέγραψα πιο πάνω. Για να νικήσουμε τον εχθρό που συμβιώνουμε χρειαζόμαστε ενεργούς πολίτες, διαθέσιμους και πρόθυμους να συμβάλουν στον σχεδιασμό του κοινού μας μέλλοντος. Διανοούμενους που θα καθοδηγούν την κοινωνία χωρίς να επωάζονται στο ζεστό «φυτώριο» του συστήματος που μας έφερε ως εδώ. Πολιτικά κόμματα που δεν θα ποδηγετούν την κοινωνία, αλλά θα προέρχονται από αυτήν. Τέλος, χρειαζόμαστε μια πατρίδα, πανύψηλη και υπερήφανη που θα είναι πάλι για όλους μας ο ζωτικός μας χώρος. Αν δεν πιστέψουμε εμείς οι ίδιοι πως έχουμε κάτι πολύ σημαντικό να περιφρουρήσουμε – κι αυτό είναι ο «ζωτικός μας χώρος»- καμιά κρίση δεν είναι δυνατόν να ξεπεραστεί. Θα είμαστε, δε, όμηροι όλων αυτών των στεγνών από συναίσθημα και πατριωτισμό οικονομολόγων που δημιούργησαν την κρίση για να αποκτήσουν ρόλο, συμβουλεύοντας μας για το πώς θα την ξεπεράσουμε…  Ο ρόλος τους μετριέται σε αριθμούς. Το μέλλον μας  όμως μετριέται σε ανθρώπινες διαδρομές, σύμφυτες με την συνέχεια της κοινωνίας και της πατρίδας . Αυτό εδώ το γραφτό ίσως να μην κομίζει γλαύκας. Συνιστά μιαν ακόμη φωνή αγωνίας στοιχισμένη με χιλιάδες άλλες, που βλέπουν το μέλλον τον τόπου , από χιλιάδες άλλες οπτικές – σεβαστές όλες και μόνο γιατί υπάρχουν και διατυπώνονται. Ζούμε στην εποχή του μνημονίου. Μια περίοδο ποδηγέτησης της χώρας και προσπάθειας έκπτωσης των Εθνικών μας χαρακτηριστικών την οποία πρέπει να σταματήσουμε.